5 Ιουνίου… Εορτάζεται κάθε χρόνο αυτή τη μέρα ως κύρια εκδήλωση του ΟΗΕ από το 1972 και σκοπεύει στην ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού για τα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και από τα οποία κινδυνεύουν η ανθρωπότητα και ο πλανήτης μας.
Η φωτογραφία από το φυσικό περιβάλλον της Μονής Καλαμίου, που οι Ατσιχωλίτες εφρόντισαν να αναζωογονηθεί και να διατηρηθεί. Και δύο ποιήματα για την καταστροφή του ευρύτερου Περιβάλλοντός μας…
Τα βήματά μας αντηχούν ακόμη
Μέσα στο δάσος με τον βόμβο των εντόμων
Και τις βαριές σταγόνες απ’ τ’ αγιάζι
Που στάζει στα φυλλώματα των δέντρων.
Κι ιδού που σκάζει μέσα στις σπηλιές
Η δόνησις κάθε κτυπήματος των υλοτόμων
Καθώς αραιώνουν με πελέκια τους κορμούς
Κρατώντας μες στο στόμα τους τραγούδια
Που μάθαν όταν ήτανε παιδιά
Και παίζανε κρυφτούλι μες στο δάσος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, Ηχώ (1934)
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς…
