21η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης…

- Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις | χρόνια ξενιτεμένος ήρθες | με εικόνες που έχεις αναθρέψει | κάτω από ξένους ουρανούς | μακριά απ’ τον τόπο το δικό σου;

- Γυρεύω τον παλιό μου κήπο | … | οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια | κι όμως σαν ήμουνα παιδί | έπαιζα πάνω στο χορτάρι | κάτω από τους μεγάλους ίσκιους | κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές | ώρα πολλή λαχανιασμένος… | … | Γυρεύω το παλιό μου σπίτι…

- Το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, Ο γυρισμός του ξενιτεμένου (απόσπασμα)

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες | κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει | στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει | στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες | Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη | στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει | μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις | χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε | Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις. 

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε | Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις | είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, γεννηθείς εν Τριπόλει το 1896