Σε πρόσφατη επίσκεψή μας στο χωριό, διαπιστώσαμε την απουσία της. Καλύτερα όμως από ’μας την περιγράφει η Κατερίνα Χρ. Χρονόπουλου σε μια δημοσίευσή της σε καλαματιανή ιστοσελίδα, απόσπασμα τής οποίας αναδημιεύουμε.

Με το φευγιό της Αφροδίτης, μια χρυσή εποχή στο χωριό τελείωσε. Είναι σε όλους ορατό. Τώρα πιο πολύ από πότε. Το πολύβουο μελίσσι πότε δεν θα γυρίσει στα ίδια μέρη, κάτω από την μουριά, δίπλα στις πολύχρονες και εύρωστες ορτανσίες, στο μαγαζί του Κόκκορη, στο καφενείο, στην μοναδική πλατεία του χωριού. Εκεί, που ξεκινούσε και τελείωνε η μέρα.

Από εκεί που περνούσε ο ψωμάς, ο ψαράς, ο μανάβης, ο έμπορας. Εκεί που σταμάτησε το πρώτο τζιπ στο χωριό και φωτογραφήθηκαν οι Ατσιχωλίτες περίεργοι. Εκεί που ήπιαν το καφεδάκι τους οι ξενητεμένοι μας και φωτογραφήθηκαν με τους συγγενείς τους. Γιατί …όλοι σ’ αυτό το χωρίο, συγγενείς είναι.

Παλιές και πρόσφατες φωτογραφίες με κερνούν καθημερινά, όμορφες αναμνήσεις από στιγμές και χρόνια που έζησα, αλλά κι από στιγμές και χρόνια που ανήκουν στην ιστορία του χωριού.

Κι όσο πιο πολύ ξεφυλλίζω τα άλμπουμ, τόσο πιο πολύ σκέφτομαι το τί ήταν αυτό το χωριό για μένα. Μπορώ να σας το εκμυστηρευτώ  Η δύναμή μου!

Οι ρίζες του παιδιού μου, που τόσο πολύ είμαι ευγνώμων γι αυτές. Στο μοναδικό πλάτωμα του χωριού, η αγαπημένη Αφροδίτη,  πρωτοξαδέρφισσα, κλείδωσε την πόρτα του όμορφου σπιτιού της, αμπάρωσε το μαγαζί του Κόκκορη, μοίρασε τις όμορφες ορτανσίες  της. Και αναχώρησε για άλλους κήπους…

Έτσι, η πλατεία ερήμωσε… Μα αν κανείς κοιτάξει μέσα από τα θολωμένα τζαμάκια της ξύλινης πόρτας, θα δει τον χρόνο σταματημένο εκεί που τον άφησε. Έπιπλα, σκεύη, ποτά στα ξύλινα ράφια, μποτίλιες, με προεξέχουσα την γιγαντιαία παλαιά μποτίλια Μέταξα των 5 Αστέρων, παλιές διαφημιστικές αφίσες με το 7ράκι του Παπαστράτου, φωτογραφίες ολόγυρα στους τοίχους , του Βασίλη του Κοκορη, της θείας Παναγουλας, την παλιά ζυγαριά, τον μαρμάρινο νεροχύτη με τα ποτήρια πλάι, λες και είναι έτοιμα να σερβίρουν τους χωριανούς και τους επισκέπτες…

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΡ. ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ