Φιλοξενούμενη ένα τριήμερο τού Νοεμβρίου στον Ατσίχωλο Γορτυνίας, από την αγαπημένη μου φίλη ιατρό Σταυρούλα Θεοδωροπούλου…

Πίνοντας ένα φθινοπωρινό πρωινό τον καφέ μου στη βεράντα (χαγιάτι) του όμορφου σπιτιού της και ατενίζοντας το φαράγγι του Λούσιου και τις κορυφές του Μαινάλου, είχα την έμπνευση να χαράξω τους παρακατω λίγους στίχους, αφιερωμένους στον Ατσίχωλο, μέσω της ιστοσελίδας του Συλλόγου Ατσιχωλιτών.

Ατσίχωλε με τα ψηλά τα πράσινα βουνά σου  |  τον Λούσιο τον ποταμό, τα γάργαρα νερά του…

Η φύση σου Ατσίχωλε, σπάνια ομορφιά  |  αχόρταγη κάνει τη ματιά  |  άρωμα θεϊκό της βλάστησης η μυρωδιά…

Η αγκαλιά σου Ατσίχωλε, απόλυτη ηρεμία  |  βάλσαμο ψυχής  |  τη ζωντανεύει ένα αντάτζιο μουσικής…

Πίνακας με ήχο μαζί  |  των προβάτων τα τροκάνια, ντυνένα στ’ άσπρα χορευτές  |  σ’ απέραντο πράσινο χαλί..

Φθινόπωρο ήσουν ντυμένος Ατσίχωλε  |  όταν σε πρωτοείδα…  |  Ευχαριστίες σε μια φίλη ολόκληρης ζωής  |  που με περπάτησε στις παραδείσιες ομορφιές σου!

Ατσίχωλος, Νοέμβριος 2021, ΕΛΑΝΗ Ν. ΣΑΝΤΖΑΡΙΔΟΥ