Σε πρόσφατο δημοσίευμα του «Κυριακάτικου Βήματος» με θέμα του ελαιώνες της Μονής Βατοπεδίου πέσαμε πάνω …στον Ατσίχωλο! Μεταξύ των ποικιλιών ελιάς που συλλέγουν εκεί οι μοναχοί του Αγίου Όρους, αναφέρεται και αυτή του «Ατσιχόλου»…

Είχαμε κάνει λόγο σε παλαιότερη δημοσίευσή μας για την ποικιλία «Ντόπια Ατσιχόλου» και την προσπάθεια που κατέβαλαν κάποιοι να «οικειοποιηθούν» την ονομασία αυτής της ποικιλίας, που έχει κατοχυρωθεί επιστημονικά και διεθνώς. 

Σε συνέδριο που έγινε πριν από χρόνια στην Ολυμπία, κάποιοι πρότειναν η ποικιλία «Ντόπια Ατσιχόλου» να μετονομασθεί σε «Ολυμπίας», επειδή τάχα, μ’ αυτό το όνομα, θα γίνει πιο γνωστή! Η προσπάθειά τους όμως απέτυχε, όπως φαίνεται και από το πρόσφατο δημοσίευμα του «Βήματος», αφού η ατσιχωλίτικη ελιά έχει αποτελέσει ήδη αντικείμενο έρευνας ακόμη και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας… Ο δε καθηγητής της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ιωάννης Θεριός στο βιβλίο του με τίτλο «Ελαιοκομία» περιγράφει λεπτομερώς τη καλλιεργούμενη ποικιλία της περιοχής και την ονομάζει «Ντόπια Ατσιχόλου».

Το ίδιο και ο Γεωπόνος Γεώργιος Κωστελένος, στο βιβλίο του με τίτλο «Στοιχεία Ελαιοκομίας» αναφέρει, στο κεφάλαιο για τις μικρόκαρπες ποικιλίες, την «Ντόπια Ατσιχόλου». Υπενθυμίζουμε ότι για την τεκμηρίωση των χαρακτηριστικών και κατοχύρωση της ονομασίας «Ντόπιας Ατσιχώλου» αποτελεσματική ήταν η παρέμβαση του τέως Πρόεδρου του Συλλόγου Ατσιχωλιτών και Γεωπόνου Ηλία Καψιμάλη.

Σύμφωνα με την έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, το ελαιόλαδο που παράγεται από την ποικιλία αυτή περιέχει, σε μεγαλύτερο ποσοστό από ελαιόλαδα άλλων περιοχών, την πολυφαινόλη Ελαιοκανθάλη. Σ’ αυτήν οφείλεται η πιπεράτη γεύση του λαδιού μας, αντιληπτή και σαν κάψιμο του λαιμού. Ταυτόχρονα λειτουργεί ευεργετικά στον ανθρώπινο οργανισμό, συμβάλλοντας στην πρόληψη της στεφανιαίας νόσου και ορισμένων μορφών καρκίνου.

Αυτά, για να μην ξεχνάμε ό,τι σημαντικό μάς έχει απομείνει! Τώρα που άρχισε το μάζεμα της ελιάς και στο χωριό, θαυμάστε στην φωτογραφία τα ιστορικά και θαλερά λιόδεντρα του Ατσιχώλου και τους συγχωριανιούς που δεν τα εγκαταλείπουν…