Ο Άγιος Αθανάσιος είναι ο προστάτης Άγιος της Αδελφότητος και σήμερα του Συλλόγου των Ατσιχωλιτών. Εορτάζεται, ανέκαθεν, πανηγυρικά στις 2 Μαΐου. Ο ομώνυμος ναός της ενορίας του Ατσιχώλου είναι αφιερωμένος στη μνήμη του Επισκόπου και Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μεγάλου Αθανασίου (περ. 298 – 2 Μαΐου 373), ο οποίος τιμάται ως άγιος τόσο από την Ανατολική Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Αποτελεί έναν από τους τέσσερις μεγάλους Πατέρες της Ανατολικής εκκλησίας και έναν από τους 33 Πατέρες της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Ο ιστορικός Ναός, από την εντοιχισμένη πλάκα που υπάρχει πάνω από την Β.Α. είσοδό του, πληροφορούμεθα ότι αποπερατώθηκε το έτος 1898. Αντικατέστησε άλλον παλαιότερο που υπήρχε στον ίδιο χώρο, θεμελιώθηκε δε περί του παλαιού, ο οποίος λειτουργούσε κανονικά μέχρι αποπερατώσεως του νέου, οπότε και κατεδαφίστηκε.
Από την εντοιχισμένη πλάκα που υπάρχει πάνω από την Β.Α. είσοδο του Ναού, πληροφορούμεθα ότι αποπερατώθηκε το έτος 1898. Ο περικαλλής Ναός αντικατέστησε άλλο παλαιότερο που υπήρχε στον ίδιο χώρο, θεμελιώθηκε δε περί του παλαιού, ο οποίος λειτουργούσε κανονικά μέχρι αποπερατώσεως του νέου, οπότε και κατεδαφίστηκε.
Εφημέριος του Ναού τότε ήταν ο παπά Νικόλαος Παπανικολάου και πρωτοστάτες οι αείμνηστοι, Κωνστ. Λάλος, Φώτης Μαργούπης, Βασίλης Κάνιστρας, Βασ. Χριστόπουλος, Θεοδ. Μπερτζελέτος, Γεώργιος Σκουρλάς, Ιωάννης Λαμπρόπουλος και Γεώργιος Τσουτσάνης. Δεν γνωρίζουμε εάν υπήρχαν δωρητές ή ευεργέτες, κατά την ανοικοδόμηση.
Τα χρήματα συγκεντρώθηκαν μάλλον από εράνους που πραγματοποιήθηκαν και από συνεισφορές των κατοίκων. Απ’ ότι φαίνεται όμως η εκκλησία ήταν ελλιπής μέχρι και το 1922 περίπου.
Έτσι, τότε, με τη μέριμνα της Αδελφότητος των Ατσιχωλιτών και με έρανο των ξενιτεμένων Ατσιχωλιτών της Αμερικής έγιναν τα τουράκια της πλατείας και η πλακόστρωση του Ναού.
Το 1933 επισκευάστηκε η στέγη με προσωπική εργασία των κατοίκων. Μόλις το 1955 έγινε ο σοβάς της εκκλησίας, με πρωτοβουλία της Αδελφότητος και του Μ. Φ. Μεργούπη. Η δαπάνη καλύφθηκε από τους Αδελφούς Θ. Μπερτζελέτου και από τους πατριώτες της Αμερικής, πρωτοστατούντος του Φ. Μ. Μεργούπη.
Το 1956, με δωρεά των Αδελφών Σταύρου και Βασίλη Σκουρλά κατασκευάστηκε το μαρμάρινο τέμπλο. Από την αρχή του 20ου αιώνα και μέχρι το 1930 περίπου, στην εκκλησία υπηρέτησαν οι αείμνηστοι παπά Παναγιώτης Τσουτσάνης και παπά Γιάννης Τσουτσάνης. Για λίγο χρονικό διάστημα και μετά απ’ αυτούς, υπηρέτησαν ο Αρχ. Καλλίστρατος Δημητρακόπουλος και πατήρ Γερμανός Μαρλαφέκας.
Από το 1938 έως το 1983 εφημέριος του Ναού, υπήρξε ο αείμνηστος παπά Δημήτρης Κάνιστρας. Ο παπά Δημήτρης προάσπισε κατά τον καλλίτερο τρόπο τα συμφέροντα της εκκλησίας και σαν προϊστάμενος του Ναού πρωτοστάτησε σε όλα τα τελευταία έργα που προαναφέραμε.
Από το 1983 έως και το 2001 εφημέριος του Αγίου Αθανασίου υπήρξε ο παπά Γιώργης Μαυρίκος. Με όλους αυτούς τους ιερείς η Αδελφότητα συνεργάστηκε αρμονικότατα και συνέβαλε παντοιοτρόπως στην επίλυση διαφόρων προβλημάτων που παρουσιάζοντο κατά καιρούς.
Με την πάροδο όμως των ετών η εκκλησία είχε υποστεί πολλές φθορές, κυρίως στη στέγη και απαιτείτο γενική ανακαίνιση.
Έτσι, με πρωτοβουλία του Μεγάλου Ευεργέτη Ν. Γαϊτανάρη, από το 1995, άρχισε μια μεγάλη προσπάθεια πλήρους αποκαταστάσεως της εκκλησίας η οποία ολοκληρώθηκε το 2004, έτος κατά το οποίο ολοκληρώθηκε και η αγιογράφηση.
Στις τελευταίες αυτές εργασίες αποκαταστάσεως της εκκλησίας, πέραν από την πολύ μεγάλη συμμετοχή του Ν. Γαϊτανάρη, συμμετείχε με την προτροπή της Αδελφότητος, το σύνολο σχεδόν των Ατσιχωλιτών. Από της συνταξιοδοτήσεως του παπά Γιώργη Μαυρίκου το 2001 ο ενοριακός Ναός του Αγίου Αθανασίου Ατσιχώλου στερείται ιερέως και τις περισσότερες φορές παραμένει κλειστός.
Οι ανάγκες καλύπτονται από τη Μεγαλόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως η οποία αποστέλλει κατά καιρούς διαφόρους ιερείς όταν παρίσταται ανάγκη ή κατόπιν αιτήσεως του εκκλησιαστικού Συμβουλίου.
