Γιορτή της Μητέρας σήμερα (δεύτερη Κυριακή του Μαΐου), τραγουδισμένη από έναν κοντοχωρίτη και αγέραστο τραγουδιστή, ετών 74, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, γεννημένο στου Βάστα Μεγαλοπόλεως. Η φωτογραφία, μιας Ατσιχωλίτισσας μάνας του περασμένου αιώνα. Η Διονύσαινα, Κωνσταντίνα Παπαθεοδώρου, σύζυγος Διονυσίου Δρακόπουλου, με δύο από τα τέσσερα αγόρια της, τον Δημήτρη και τον Άγγελο…

Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά   ♩   κι ανάμεσα απ’ τα φιλιά   ♩   έκανες τη φωνή λαγού   ♩   το λύκο και την αλεπού   ♩   Και όταν γύριζα αργά   ♩   Θα σου τα πάρω τα κλειδιά   ♩   θα βρεις τις πόρτες πια κλειστές   ♩   θα με πεθάνεις, αυτό θες; Α ρε μαμά…   ♩   Ύστερα λόγια στο χαρτί   ♩   Συγνώμη, σ’ αγαπώ πολύ   ♩   είμαι εδώ, α ρε μαμά   ♩   Ζωγράφιζες και μια καρδιά   ♩   με νίκαγες με ζαβολιά…   ♩   Εσύ γινόσουν το παιδί   ♩   κι εγώ ένας άγγελος στη γη   ♩   να σε προσέχω μια ζωή   ♩   Πού πας μαμά;   ♩   Μαμά πού πας;

Και ένας σπουδαίος Αρκάς…

Ποιητής, στιχουργός, μεταφραστής, που πέθανε σαν σήμερα 12 Μαΐου του 1992 στην Αθήνα και τάφηκε στη γενέτειρά του, στην Ασέα Αρκαδίας (γεννημένος το 1911). Ο Νίκος  Γκάτσος. Έβγαλε το Δημοτικό στο χωριό του και το Γυμνάσιο στην Τρίπολη. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1943, μεσούσης τής Κατοχής, κυκλοφόρησε την ποιητική του σύνθεση «Αμοργός». Με μία και μόνη ποιητική σύνθεση, θεωρείται ένας από τους σημαντικούς ποιητές μας, μια ξεχωριστή περίπτωση στα ελληνικά γράμματα. 

Την ποιητική του φλέβα ο Νίκος Γκάτσος διοχέ­τευσε σε στίχους τραγουδιών, καταργώντας τα όρια της ποίησης και της στιχουργίας.  «Αθανασία», «Της γης το χρυ­σάφι», «Ρεμπέτικο», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «Λαϊκή αγορά», «Η μικρή Ραλλού», «Μια γλώσσα, μια πατρίδα», «Αν θυμηθείς τ’ ονειρό μου», «Η νύχτα», «Αντικατοπτρισμοί», «Το κατά Μάρκον», «America, America», «Χάρτινο το Φεγγαράκι», «Πάει ο καιρός»… Οι παρακάτω νοσταλγικοί στίχοι από το τραγούδι «Αυτή ήταν η ζωή μας»,  μουσική Μάνου Χατζιδάκι, φωνή Μαρίας Φαραντούρη, 1986.

Λίγα δένδρα, λίγα σπίτια κι ένας άδειος ουρανός   ♩   Ήταν όλος μας ο κόσμος, ήταν όλο μας το βιος   ♩   Το κανάτι στο περβάζι, το πηγάδι στην αυλή   ♩   Το κουράγιο της μητέρας, του πατέρα η συμβουλή  ♩   Με το κρύο, με το χιόνι, με το δάκρυ στην καρδιά   ♩   Περιμέναμε τον ήλιο και την πρώιμη σοδειά   ♩   Το ψωμάκι μετρημένο, το προσφάι λιγοστό   ♩   Και στη γη, την πρώτη μάνα, το μεγάλο ευχαριστώ  ♩   Αυτή ήταν η ζωή μας κι όχι άλλη   ♩   Μικρή και ταπεινή μα και μεγάλη   ♩   Κι αν κάποτε μας πίκρανε, χαλάλι   ♩   Αυτή ήταν η ζωή μας κι όχι άλλη…