Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το νομοσχέδιο για την Παιδεία κατατέθηκε στη Βουλή λίγο πριν τα μεσάνυχτα τής Παρασκευής προς το Σάββατο. Υπάρχει και συμβολισμός και ουσία.
Επιλέχθηκε μια αναπάντεχη ώρα, για να φανεί πόσο επείγον είναι για την κυβέρνηση, που δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι σήμερα, Δευτέρα. Για να πιαστούν στον ύπνο οι ενδιαφερόμενοι και για να μην μπορεί να οργανωθεί άμεσα καμία κινητοποίηση...
Το νομοσχέδιο άλλωστε τής υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως εισάγει δύο καινοτομίες που είναι πολύ αντιπροσωπευτικές τών καθεστωτικών χαρακτηριστικών τής κυβέρνησης. Παραβιάζεται μια βασική και διαχρονική αρχή τών πολιτικών Παιδείας, ότι «δεν αλλάζουν οι κανόνες τού παιχνιδιού πριν τη λήξη του». Οι μαθητές αιφνιδιάζονται μαθαίνοντας λίγους μήνες πριν από τις πανελλαδικές για την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια που θα ισχύσει από φέτος. Ανεξάρτητα από το αν το μέτρο αυτό είναι σωστό ή λάθος, σημασία έχει ο πανικός που προκαλείται στους υποψηφίους σπουδαστές, οι οποίοι αποκτούν ένα άγχος επί πλέον στην τελική ευθεία προς τις εξετάσεις εν μέσω πανδημίας.
Οι φοιτητές αιφνιδιάζονται επίσης, μαθαίνοντας ότι το όριο φοίτησης αλλάζει και ότι θα ισχύσουν νέοι κανόνες, τούς οποίους δεν γνώριζαν όταν ξεκινούσαν τις σπουδές τους. Προβλέπεται ειδική μεταχείριση για όσους έχουν πρόβλημα υγείας ή νοσεί σοβαρά κάποιος συγγενής τους πρώτου βαθμού, αλλά όχι και για όσους είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται σκληρά λόγω φτώχειας και επομένως έχουν πολύ λιγότερο χρόνο και ενέργεια από τους συμφοιτητές τους.
Αγνοείται δε η ανάγκη επίτευξης στοιχειώδους συναίνεσης για τις μεγάλες αλλαγές στην Παιδεία, όπως είναι η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και το μείζον δεν είναι η συναίνεση τών κομμάτων, όσο η συναίνεση τών καθηγητών και των φοιτητών, δηλαδή της πανεπιστημιακής κοινότητας. Όχι μόνο δεν επιδιώχθηκε μέσα από εξαντλητικό διάλογο μια συμφωνία στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, αλλά αντίθετα προωθήθηκαν επιθετικά οι αποφάσεις τής κυβέρνησης, προκαλώντας τήν οργή των άμεσα ενδιαφερόμενων.
Η επιλογή τής συγκυρίας, εν μέσω πανδημίας, για την πραγματοποίηση αυτών τών μεγάλων αλλαγών στην Παιδεία κρύβει και σκοπιμότητα. Ήθελαν να απαξιώσουν τις διαμαρτυρίες, καταγγέλλοντας όσους κινητοποιούνται για παραβίαση τών μέτρων προστασίας τής δημόσιας υγείας... Η δε στόχευση τής κυβέρνησης είναι τριπλή.
Θέλουν να «κοιμίσουν» όσους ανησυχούν για θέματα νομιμότητας και ασφάλειας, πόσο μάλλον όταν αφορούν στα πανεπιστήμια, δείχνοντας αποφασιστικότητα στην προώθηση πολιτικών που στην πράξη δεν πρόκειται να εφαρμοστούν αποτελεσματικά, ακριβώς επειδή δεν είναι αποδεκτές από την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Θέλουν να κάνουν επίδειξη πυγμής, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό από τα μεγάλα προβλήματα στη διαχείριση τής υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. Θέλουν να τονώσουν τό ηγετικό προφίλ τού κυρίου Μητσοτάκη, προβάλλοντας ρήξεις και αποφασιστικότητα για «μεταρρυθμίσεις». Και θέλουν να τροφοδοτήσουν τήν προπαγάνδα για "ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ στο μπάχαλο», ταυτίζοντας την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο με στήριξη σε μορφές ανομίας.
Το μεγάλο θύμα είναι η Παιδεία. Αντί να ενισχύσουν τήν έρευνα και τις υποδομές στα πανεπιστήμια, προσλαμβάνουν αστυνομικούς για τη φύλαξή τους. Αντί να βελτιώσουν τούς όρους λειτουργίας τών σχολείων σε συνθήκες πανδημίας, αιφνιδιάζουν τους μαθητές με αλλαγές από τις επόμενες πανελλαδικές.
Η νύχτα που φέρνει η Νίκη Κεραμέως στην Παιδεία είναι μακρά και βαθιά...