Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή, κανείς δεν ξέρει πού το κορμί της παραχώσαν. Έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς, γι’ αυτό κι οι πλούσιοι τη σκοτώσαν.

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

Και όμως, στην Ελλάδα τού 1925 μπορούσε να γίνεται σε πανεπιστημιακό επίπεδο, από καθ' έδρας, αναλυτική αναφορά στο έργο τών Λένιν, Κάουτσκι, Μπερνστάιν, Λούξεμπουργκ και Λύμπνεχτ! Από έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο, τον Δημήτριο Καλιτσουνάκη, καθηγητή τής ΑΣΟΕΕ και μετέπειτα τής Παντείου (τον μόνο επι­στήμονα που αργότερα υπερασπίστηκε τον οικονομολόγο Μπάτση στη δίκη τού Μπελογιάννη και των συντρόφων του...).

Για τη Ρόζα Λουξεμπουργκ, που δολοφονήθηκε σαν σήμερα το 1919 μαζί με τον Καρλ Λύμπνεχτ από παρακρατικές, ακροδεξιές ομάδες που βρίσκονταν στην υπηρεσία τού σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Φρήντριχ Έμπερτ κατά τη διάρκεια τής εξέγερσης τών Σπαρτακιστών, ο Δημήτριος Καλιτσουνάκης γράφει στο «Αρχείο Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών», το πρώτο απ’ ό,τι γνωρίζουμε σύγγραμμα Πολιτικής Επιστήμης στην ελληνική βιβλιο­γραφία (Εκδόσεις Ελευθερουδάκη και Μπάρτ, Αθήναι 1925, σελ. 101, πηγή Efsyn.gr):

Δεν ήτο αύτη η λογία τού γραφείου μόνον. Ως αληθινή μαρξιανή εζήτει να εισδύσει εις τα μυστήρια τής πραγ­ματικότητος, να τήν αντιληφθεί διά να τήν μεταβάλει. Ήτο πολυγνώστις, είχε δε και το συγγραφικόν όσον και το ρητορικόν τάλαντον πολύ ανεπτυγμένα. Ίστατο εις την πρώτην γραμμήν τών σοσιαλιστών συγγραφέων και διδασκάλων. Εις τας σοσιαλιστικάς σχολάς κανείς διδάσκαλος δεν εξετιμάτο τόσον, όσον αυτή. Ποσοτικώς και ποιοτικώς είναι σπουδαία η συμβολής της εις την θεωρητικήν επαναστατικήν φιλολογίαν τού μαρξισμού. Μυ­σαρά η δολοφονία των [εννοεί και του Λύμπνεχτ]. Δεν εδολοφονήθησαν όμως ούτοι ως πρόμαχοι τής μικράς σπαρτακιστικής «αιρέσεως», αλλ’ ως υπέρμαχοι τού μεγάλου προλεταριακού απελευθερωτικού αγώνος.

ΤΡ.