Κανένα εθνικό σύστημα υγείας δεν ήταν προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει τόν όγκο τών αναγκών που προκάλεσε η πανδημία.
Και ωστόσο, ο οικουμενικός χαρακτήρας τής τραγωδίας δεν είναι άλλοθι για καμία κυβέρνηση. Ούτε φυσικά για την ελληνική, η οποία δυστυχώς εξακολουθεί να πανηγυρίζει, απολύτως αναίτια, αλλά πλέον και προσβλητικά για τη μνήμη τών χιλιάδων νεκρών και για το πένθος τών οικείων τους, διά στόματος τών πλέον ευφάνταστων ή των πλέον κυνικών υπουργών της.
"Τα πήγαμε εξαιρετικά», «τα πήγαμε αξιοζήλευτα» και άλλα τέτοια θλιβερά και απαράδεκτα, καταφανώς αναντίστοιχα με όσα ζούμε και όσα ομολογούν οι γιατροί (οι «γιατροί μας», όπως λένε συνήθως οι κυβερνώντες, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι το εγκλιτικό δηλώνει σέβας και αγάπη, περίπου όπως στο ήδη αποσυρθέν κλισέ τού εθνικολαϊκισμού «η Μακεδονία μας").
«Αναγκαζόμαστε να κάνουμε διαλογή ασθενών»... Δεν είναι ουδέτερος όρος η «διαλογή», το ξεδιάλεγμα, το ξεσκαρτάρισμα, για να τον ακούσουμε και στη σκληρότερη εκδοχή του. Και όμως. Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες οι γιατροί στις ΜΕΘ, ακόμα και στους υπερπλήρεις «κανονικούς» θαλάμους, εξαναγκάζονται από τα πράγματα (δηλαδή από τους πολιτικούς διαχειριστές, που οδήγησαν τα πράγματα εκεί όπου τα οδήγησαν, με τις επιλογές, τις εμμονές και την αδράνειά τους) να υποδυθούν τόν θεό.
Ο άλφα είναι νεαρός αλλά με υποκείμενα νοσήματα. Ο βήτα μεσόκοπος, αλλά μάλλον καλαμιά στον κάμπο, αφού μέχρι τώρα κανείς δεν ήρθε να ρωτήσει γι’ αυτόν. Ο γάμα είναι προχωρημένης ηλικίας αλλά γερό κόκαλο. Συν - πλην… Εδώ δεν υπάρχει ναυαγοσωστικός αλγόριθμος σαν και αυτόν τον φοβερό που χρησιμοποίησε η κυβέρνησή μας, μόνη στον κόσμο, για ν’ ανοίξει τά σύνορα, να μπουν οι τουρίστες ανεξέταστοι, αφού τα τεστ ήταν πολύ λιγότερα και από τα ελάχιστα που γίνονται από την αρχή τής πανδημίας στους κατοίκους τής χώρας.
Αν οι γιατροί υποχρεώνονται συχνά να κάνουν με πόνο ψυχής διαλογή ανάμεσα σε ασθενείς, πολιτικοί ηγέτες και επιχειρηματικοί κολοσσοί διαπράττουν το ίδιο ανάμεσα σε λαούς. Παρά τις εκκλήσεις του ΟΗΕ και του ΠΟΥ, τα εμβόλια δεν χαρακτηρίστηκαν δημόσια αγαθά, αλλά διανέμονται με κριτήρια την εθνική ισχύ και τα επιχειρηματικά συμφέροντα. «Έρευνα τής Oxfam», παρατηρεί η Διεθνής Αμνηστία, «συμπεραίνει ότι οι πλουσιότερες χώρες, που αντιπροσωπεύουν το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχουν ήδη αγοράσει πάνω από το μισό τών μελλοντικών δόσεων τών πέντε κορυφαίων υποψήφιων εμβολίων». Έθνη ολόκληρα καταδικάζονται, πλην η συνείδηση και των πωλητών και των αγοραστών ούτε καν βλεφαρίζει...