Είναι πράγματι δύσκολο μέσα στη ζοφερή ατμόσφαιρα που ζούμε, αγωνιώντες πώς θα τα βγάλουμε πέρα με την πανδημία και τα lockdown, να στρέψουμε το βλέμμα και τη σκέψη μας σε πράγματα που πριν από την επέλαση τού κορονοϊού ήσαν στην πρώτη γραμμή τής επικαιρότητας και τού ενδιαφέροντός μας.
Στον βαθμό λοιπόν που ακόμα κάποιοι ενδιαφέρονται και ασχολούνται, καλό είναι αυτό να φτάνει παραπέρα (ΤΡ.)...
Ήταν 28 Νοεμβρίου όταν ο υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης επισκεπτόταν μαζί με τη Γενική Διευθύντρια Μετανάστευσης τής Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπεάτε Γκμίντερ την «προσωρινή δομή φιλοξενίας» στο Καρά Τεπέ τής Λέσβου και δήλωνε πως πρόκειται για «Μια δομή καθαρή, μια δομή με τάξη και ασφάλεια», υπερηφανευόμενος για την ολοκλήρωση τών αντιπλημμυρικών έργων.
Δύο εβδομάδες μετά, η κακοκαιρία που έπληξε το νησί τής Λέσβου αποκάλυψε την πραγματική κατάσταση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που έχει λάβει τήν προσωνυμία «Μόρια 2.0". Νερά και λάσπες παντού, κατεστραμμένες σκηνές τής ύπατης αρμοστείας τού ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, παιδιά και ενήλικες να τσαλαβουτάνε στις λίμνες που δημιούργησε η βροχή.
Οι αποκρουστικές συνθήκες τής «προσωρινής δομής» τού Καρά Τεπέ αποτελούν άλλη μία «προσφορά ανθρωπισμού» τής ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τους ανθρώπους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι καθώς αναμένουν τήν απόφαση για τις αιτήσεις ασύλου τους.
Κανένα από τα μεγάλα ελληνικά μέσα ενημέρωσης δεν δεήθηκε να ασχοληθεί με το ζήτημα, καλύπτοντας τη συνεχιζόμενη προσπάθεια να κρυφτεί κάτω από το χαλί η αποτρόπαια αντιμετώπιση τού ελληνικού κράτους προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.