"Ελληνιστί», ο τίτλος μας, στο παρελθόν, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις στους κόλπους τής ελληνικής αριστεράς. Αν στέκεται ή όχι σήμερα εδώ, «αμερικανιστί», θα το κρίνεται εσείς. Δεν αφορά πάντως σύγκριση πολιτική ή ιδεολογική (αν υπάρχει κάτι τέτοιο...) μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ, Ρεπουμπλικανών ή Δημοκρατικών.
Αφορά «νεωτεριστικές» αντιλήψεις και πρακτικές τών αμερικανικών ΜΜΕ που έχουν ταχθεί «ανεπιφύλακτα» υπέρ τού Τζο Μπάιντεν, δηλαδή υπέρ τής μη επανεκλογής τού Ντόναλντ Τραμπ, υπερβαίνοντας κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αντικειμενικότητας. Λίγες ώρες μάλιστα πριν από τις εκλογές τών ΗΠΑ (αύριο Τρίτη 3 Νοεμβρίου) κάτι «περίεργειες" δημοσκοπήσεις πιθανότατα να εκθέσουν (πάλι...) τα εν λόγω αμερικανικά «μέσα» ανεπανόρθωτα. Διαβάζουμε λοιπόν μεταξύ άλλων στην Efsyn.gr, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η σκανδαλώδης κάλυψη ενός σκανδάλου»...
Εμείς πάντως δεν συμφωνούμε ούτε με όσα λέει η φίλη μας (όσον αφορά το περιβάλλον) Ναόμι Κλάιν ούτε με την κατακλείδα τής Efsyn.gr (η οποία στην προηγούμενη πρόταση αναρωτιέται "πού μπορεί να οδηγήσει, αν γίνει συνήθεια). Από ταξικής και γεωπολιτικής (ιμπεριαλιστικής) πλευράς, μάς αφήνει αδιάφορους, αν θα εκλεγεί ο Μπάιντεν ή ο Τραμπ. Από πλευράς όμως τού «δημοκρατικού παιχνιδιού» που μάς έχουν αναγκάσει να παίζουμε (στον «ελεύθερο κόσμο»...), καλό είναι να τηρούνται ορισμένοι κανόνες, ιδιαίτερα όσον αφορά τόν ρόλο τών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (και εδώ ξαναγυρίζουμε πάλι στην Ελλάδα...).
ΤΡ.
Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες τών πιο κρίσιμων προεδρικών εκλογών στην πρόσφατη ιστορία τών ΗΠΑ, ορισμένοι από τους πλέον καταξιωμένους ερευνητές δημοσιογράφους, που λειτουργούν ως επί το πλείστον έξω από το δίκτυο τών κυρίαρχων Μέσων Ενημέρωσης, βρίσκονται στα μαχαίρια. Αιτία είναι η ανακοίνωση τού βραβευμένου με Πούλιτζερ Γκλεν Γκρίνγουολντ ότι παραιτείται από την ιστοσελίδα The Intercept, της οποίας υπήρξε το βασικότερο ιδρυτικό μέλος, ύστερα από την «προσπάθεια λογοκρισίας» μιας έρευνάς του για την οικογένεια τού υποψηφίου τών Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν.
H έρευνα αφορά το περίφημο «Ukrainegate», το γεγονός δηλαδή ότι ο Χάντερ Μπάιντεν, γιος τού υποψηφίου τών Δημοκρατικών για την προεδρία, συμμετείχε στο συμβούλιο μετόχων μιας ενεργειακής εταιρείας τής Ουκρανίας, ενώ ο πατέρας του από τη θέση τού αντιπροέδρου τών ΗΠΑ απέλυσε τόν εισαγγελέα που θα ερευνούσε τυχόν παράνομες δραστηριότητες τής εταιρείας.
Στην αντεπίθεση πέρασε από πολύ νωρίς η διάσημη Καναδή συγγραφέας και δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν, η οποία επίσης συμμετέχει στο Intercept και η οποία στήριξε τήν απόφαση τής συντακτικής ομάδας να μη δημοσιεύσει το κείμενο, τουλάχιστον όχι χωρίς σημαντικές περικοπές, που αφορούσαν τόν υποτιθέμενο ρόλο τού Τζο Μπάιντεν στο «Ukrainegate». «Αυτή τη στιγμή το μόνο που έχει σημασία είναι να φύγει ο Τραμπ», υποστήριξε πρόσφατα η Ναόμι Κλάιν... Πού σταματά όμως ο πολιτικός ρεαλισμός, πού ξεκινά η αυτολογοκρισία τών δημοσιογράφων και κυρίως πού μπορεί να οδηγήσει αν γίνει συνήθεια;
Ανάλογα ερωτήματα, που σε άλλες στιγμές αποτελούν αφορμές για χαλαρές ακαδημαϊκές συζητήσεις, αποκτούν χαρακτηριστικά ζωής και θανάτου, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος μ' ένα ανθρωπόμορφο πολιτικό κτήνος όπως ο Ντόναλντ Τραμπ...