Αφού σήμερα δεν συμβαίνει τίποτα με το Oruc Reis (έχει ρίξει καλώδια, αλλά οι τηλεοράσεις μας λένε πως ο θόρυβος τών πολεμικών μας εμποδίζει τις «ακουστικές» έρευνες που θέλει να κάνει...), είπαμε να διηγηθούμε μια ιστορία με το Barbaros από το 2018.
Δεν ξέρουμε αν αληθεύει πέρα για πέρα, κάτω στα νησιά μας λένε πως έβαλε το χέρι του ο Άγιος Νικόλας ο προστάτης τού ναυτικού μας. Αν και εκείνο τον καιρό άλλοι λένε πως δεν είχε καλές σχέσεις μ' όσους διαφεντεύανε τότε τον τόπο και τις θάλασσές μας. Τ' αφεντικό τους μάλιστα λέγεται πως είχε πει ότι δεν υπάρχουν καν θαλάσσια σύνορα, να τά φυλάξει ο Άγιος. Όπως και νά 'χει η ιστορία έχει ως εξής.
Το Barbaros τον Οκτώβρη τού 2018 έπλεε στα όρια τής κυπριακής και τής ελληνικής ΑΟΖ, πόντισε τα καλώδια του για να κάνει έρευνες. Διαπίστωσε όμως γρήγορα πως τα καλώδια είχαν κοπεί (πρόκειται για ειδικά καλώδια που είναι δύσκολο να κοπούν...). Αυτό το περιστατικό οδήγησε στην απόσυρση τού Barbaros από την επίμαχη περιοχή δυτικά τής Κύπρου για ένα τριήμερο. Οι βλάβες ελέγχθηκαν, εξήγηση δεν μπορούσε να δοθεί. Κάτι είπανε για τράτες που πέρασαν και τα έκοψαν, αλλά το πράγμα από τους Τούρκους έμεινε εκεί.
Ύστερα λοιπόν από τρεις μέρες το Barbaros ανοίχτηκε και πάλι στο σημείο που συναντώνται η ελληνική και η κυπριακή υφαλοκρηπίδα. Πρόκειται λένε για μια περιοχή «φιλέτο» νοτίως τού Καστελλόριζου, δεν ξέρουμε ακριβώς τί εννοούν. Εκεί όμως συνάντησε άλλη δυσκολία. Tο περίμενε μια ελληνική πολεμική φρεγάτα, δεν θυμόμαστε τώρα πώς την είπανε, στα πλάγια τής πλώρης είχε έναν αριθμό, F466...
Στις 03.00΄ πριν τα ξημερώματα έφυγε το εξής μήνυμα από το F466. «RV Barbaros, καλείσαι να εξέλθεις αυτή τη στιγμή από την περιοχή. Δεν διαθέτεις άδεια για την διεξαγωγή ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα». To RV Barbaros απάντησε στο μήνυμα. «Δεν αποχωρούμε. Βρισκόμαστε εντός τής τουρκικής υφαλοκρηπίδας». Οι εντολές που πήρε το F466 από το αρχηγείο ήταν. «Μπλοκάρετέ το...». Υπήρξαν κάποια τζαρτζαρίσματα και ελιγμοί και με άλλα πλοία που συνόδευαν τό Barbaros, το F466 έφτασε σε απόσταση 30 μέτρων από το Barbaros, μπερδεύτηκαν τώρα τα ηχοβολιστικά όπως τα λένε καλώδια και ύστερ' από λίγο το Barbaros ...το πήρε ο άνεμος.
Η εντολή που έχουν τώρα από το αρχηγείο οι ελληνικές φρεγάτες για το Oruc Reis, ώσπου να το πάρει ο άνεμος, είναι. «Μη ρίξετε, αν δεν σάς ρίξουν...». Και πολύ σωστά. Δεν πρόκειται να ρίξουν...
ΑΝ ΔΙΗΓΟΥΜΑΣΤΕ αυτή την ιστορία δεν είναι για να «ενισχύσουμε το εθνικό φρόνημα» στην τωρινή συγκυρία. Και συμφωνούμε απόλυτα με τους συντρόφους 53. «Να μη δανειστούμε χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες», απ' όσους τά διαθέτουν άφθονα. Το ξαναλέμε, καθήκον τών αριστερών είναι να βρουν την τομή ανάμεσα στον αγοραίο πατριωτισμό και στον διεθνισμό και την ειρήνη. Ούτε τη διηγούμαστε τόσο για να κάνουμε συγκρίσεις τής τωρινής με την κυβέρνηση τού 2018. Άρκεσαν φανταζόμαστε ο ένας χρόνος που ήδη πέρασε και άλλα.
Τη διηγούμαστε γιατί, προκειμένου να δικαιολογήσουν και να «νομιμοποιήσουν» την τωρινή διαχείριση τής μακράς ελληνοτουρκικής κρίσης, ορισμένοι αφήνουν υπονοούμενα και σχόλια τού τύπου. «Φανταστείτε να ήταν στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ, θα είχαν δώσει το μισό Αιγαίο στον Ερντογάν!». Κάπως έτσι λέγανε και για τη «διαχείριση» τής πανδημίας τού κορονοϊού και νά τά αποτελέσματά τους!
Εν προκειμένω, όσο «εθνικόφρον» και αν θεωρηθεί, δεν αντέχουμε, θα το πούμε. Η αριστερά ποτέ δεν διακινδύνευσε ούτε έχασε ελληνικό έδαφος ή θάλασσα! Και μην επικαλεστούν το «μακεδονικό» το παλιό (γιατί εκείνο τών Πρεσπών, αφού ήσαν ανίκανοι να το λύσουν, δεν το αναφέρουν πλέον και καλώς) και την «αντεθνική» τάχατες στάση τού ΚΚΕ, γιατί ό,τι έγινε ή δεν έγινε τότε ήταν σε άλλα ιστορικά και πολιτικά επίπεδα.
Οι έλληνες κομμουνιστές, οι έλληνες αριστεροί όχι μόνο δεν έχασαν ποτέ, αλλά επανακτούσαν και υπερασπίζονταν με αίμα (και λίγο μυαλό, όπως είδαμε στην ιστορία μας...) τα χώματα και τις θάλασσές τους…