Στη χώρα του, απ’ ό,τι έκανε ο Μητσοτάκης προεκλογικά στη δική μας! Και ο Ερντογάν από προεκλογικούς υπολογισμούς τά κάνει (οι «πολιτικές ομοιότητες» σταματούν εκεί!). Διαβάστε τα παρακάτω αποσπάσματα από μια ανάρτηση τού Tvxs.gr και αλλάξτε ονόματα, κόμματα και πράγματα με τα αντίστοιχα ελληνικά...
Το 47% τής τουρκικής κοινωνίας (κυρίως ψηφοφόροι τού AKP, δηλαδή τού κόμματος τού Ερντογάν, καθώς και αυτοί τού εθνικιστικού συμμάχου του MHP) τάσσεται υπέρ τής μετατροπής τής Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό τέμενος, το 38% τάσσεται κατά, ενώ το 13% έχει την άποψη ότι ο χώρος θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως λατρευτικός χώρος όλων τών θρησκειών που σχετίζονται ιστορικά με το μνημείο (ΣΗΜ. ΤΡ. Νά και μια ενδιαφέρουσα πρόταση, από τους φίλους μας τούς Τούρκους, να «ξεκολλήσουν» ορισμένοι από τον μισαλλόδοξο εθνικισμό, ένθεν και ένθεν...).
Πού στοχεύει ωστόσο ο Ερντογάν; Περίπου 5 στους 10 Τούρκους θεωρούν ότι ο Ερντογάν προχώρησε σε μια τέτοια απόφαση επιχειρώντας να στρέψει την προσοχή σε θέματα πέραν τής οικονομίας. Γιατί όμως επέλεξε να αναδείξει ένα τόσο πολωτικό για το εσωτερικό και εξωτερικό τής χώρας του ζήτημα; Γιατί τώρα;
Ο τούρκος πρόεδρος επιχειρεί να τα παίξει όλα για όλα, συσπειρώνοντας οποιονδήποτε κινείται στα δεξιά τού πολιτικού φάσματος. Από τους παραδοσιακά συντηρητικούς ψηφοφόρους έως τους βαθιά θρησκευόμενους και τους κεμαλικούς εθνικιστές τής άκρας δεξιάς. Εκτιμά ότι μετά και τις τοπικές εκλογές κατά τις οποίες έχασε τον έλεγχο τών μεγαλύτερων τουρκικών πόλεων, θα χρειαστεί τη μεγαλύτερη δυνατή και οριζόντια συσπείρωση του ιδεολογικού χώρου στον οποίο αναφέρεται.
Είναι ενδεικτικό ότι μεταξύ αυτών τών ψηφοφόρων, οι δύο ευρύτεροι και σχετικά αντιφατικοί πόλοι (AKP / ΜHP - CHP / HDP / IYI) μοιάζουν εκλογικά ισοδύναμοι, παρουσιάζοντας σημαντική απόκλιση από τη δύναμη τών κομμάτων επί τού συνολικού πληθυσμού. Φαίνεται λοιπόν ότι ο Ερντογάν επιδιώκει δύο πράγματα με την απόφασή του για τη μετατροπή τής Αγίας Σοφίας σε χώρο θρησκευτικής λατρείας των μουσουλμάνων.
Πρώτον, την ενεργοποίηση τών ακραίων συντηρητικών πολιτών, ώστε να καταφέρει να συγκροτήσει ένα ευρύτερο συντηρητικό μπλοκ, καθώς η σχετικά προοδευτικότερη ψήφος τών νέων ψηφοφόρων χρειάζεται να αναπληρωθεί. Δεύτερον, την αλλαγή τών θεμάτων τής δημόσιας ατζέντας, από θέματα στα οποία δεν ευνοείται (οικονομική κρίση) σε θέματα θρησκευτικού και εθνικού ενδιαφέροντος, στα οποία ο ίδιος και το κυβερνητικό μπλοκ εκλαμβάνονται από την κοινή γνώμη ως θεματικά αρμόδιοι...