Άνοιγμα εκ νέου τών συνόρων και των επιχειρήσεων, προστασία των ηλικιωμένων, εφαρμογές παρακολούθησης…
Σ’ ένα έγγραφο που περιήλθε στην κατοχή τού Γαλλικού Πρακτορείου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απευθύνει συστάσεις προς τα κράτη - μέλη της, ενώ αρκετές χώρες λόγω τής παρατηρούμενης επιβράδυνσης στην εξάπλωση της πανδημίας έχουν λάβει ή ετοιμάζονται να λάβουν μέτρα για μια επιστροφή στην κανονικότητα.
Η ελληνική κυβέρνηση άρχισε χθες και αυτή δειλά διά του κυβερνητικού εκπροσώπου να κάνει λόγο για επιστροφή στην «κανονικότητα». Όχι πλέον τη νεοδημοκρατική, αλλά στην μετά κορονοϊόν κανονικότητα. Εύκολο είναι;
Η λήψη μέτρων ήταν εύκολη. Υπήρξε δε και αρκετός χρόνος, ένας μήνας και πλέον αφ’ ότου έφταναν τα κακά μαντάτα από την Ευρώπη, ώστε όχι μόνο να ληφθούν μέτρα, αλλά και να αναδιαταχθεί κάπως το δημόσιο σύστημα υγείας. Με αποτέλεσμα (και για άλλους προϋπάρχοντες λόγους, γεωπολιτικούς κατά βάση) να παρατηρούμε μια βραδεία εξάπλωση του ιού στην Ελλάδα, τουλάχιστον έως σήμερα. Αλλά και η «συμμόρφωση» των πολιτών αποδείχτηκε εν τέλει εύκολη, στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Θα μπορούσε μάλιστα κανείς να υποστηρίξει ότι και τα ίδια μέτρα ήσαν «εύκολα». Μπορεί αυτό να ακούγεται αντιφατικό, τα αποτελέσματα όμως έχουν οδηγήσει σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις, που ελάχιστα θέλουν εξελιχθούν σε καταστροφικές και τραγικές.
Τα μέτρα εφαρμόστηκαν μεν με ευκολία, αλλά δεν θα αρθούν εύκολα. Και πολύ πιο δύσκολα οι συνέπειές τους. Κατά την άποψή μας αυτό οφείλεται στο ότι ήσαν και είναι «οριζόντια», σαρωτικά και ισοπεδωτικά. Η δεύτερη αντίφαση εδώ έχει να κάνει με το γεγονός ότι ενώ είναι «οριζόντια», έχουν ήδη και θα έχουν στο μέλλον κάθετες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς. Όχι μόνο στην παραγωγική βάση (εργασία, οικονομία, ανάπτυξη), αλλά και στο εποικοδόμημα. Τις κοινωνικές σχέσεις και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Βέβαια, μπορεί να υπάρξει «αντίλογος». Πώς αν δεν λαμβάνονταν τα μέτρα που ελήφθησαν, οι αριθμοί της πανδημίας στη χώρα μας, μπορεί να ήσαν ανεξέλεγκτοι, δεδομένων και των αδυναμιών τού συστήματος υγείας. Μόνο που αντίλογος τέτοιου τύπου μπορεί να διατυπώνεται, από 'μας, τους πολίτες.
Οι πολιτικοί οφείλουν να έχουν απαντήσεις. Ώστε, όπως έχουμε ξαναγράψει, να αιτιολογείται και να δικαιολογείται η «ύπαρξή» τους (και η αμοιβή τους, υλική, πολιτική και ηθική). Γι’ αυτό άλλωστε αναδύθηκε στις κοινωνίες το λεγόμενο πολιτικό φαινόμενο, η «ανεξήγητη» για πολλούς διάκριση μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Το οποίο οι λαοί, με την ασυνείδητη «σοφία» τους, ανέχονται και «συγχωρούν» από αρχαιοτάτων χρόνων.
Αυτά όλα βέβαια θα είχαν κάποια αξία αν οι κυβερνώντες μας, στην προκειμένη περίσταση, γνωρίζουν έστω και επιπόλαια, τί είναι πολιτική…