Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα, η λευτεριά και η δημοκρατία. Αυτό αξίζει να πούμε σήμερα, παραφράζοντας τον στίχο του Άγγελου Σικελιανού από το ποίημά του «Ηχήστε οι σάλπιγγες!», που απήγγειλε πάνω στο φέρετρο του Κωστή Παλαμά τον Φλεβάρη του '43.
Για τον Μανώλη Γλέζο, τον πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης, όπως τον αποκάλεσε ο Ντε Γκωλ, τον ήρωα που μαζί με τον σύντροφό του τον Λάκη Σάντα εξευτέλισε τους βάρβαρους κατακτητές της χώρας μας, κατεβάζοντας τη νύχτα της 30ής προς 31 Μαΐου του 1941 από τον ιερό βράχο τη Ακρόπολης τη σβάστικα, το μισητό σύμβολο του ναζισμού και αναπτερώνοντας το ηθικό των Ελλήνων, αλλά και των άλλων Ευρωπαϊκών λαών που στέναζαν κάτω από την μπότα των ναζί.
Αυτόν το ήρωα, το μετεμφυλιακό κράτος τον καταδίκασε ως «εχθρό της Πατρίδος» τρις εις θάνατον! Ενώ πέρασε δεκάξι χρόνια στις φυλακές και στις εξορίες, μένοντας ωστόσο ακατάβλητος μέχρι πριν λίγους μήνες, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας, που ασφαλώς είχαν να κάνουν με τις διώξεις και τους κατατρεγμούς που υπέστη.
Θυμάμαι σε μια εκδήλωση το 2012 στο αμφιθέατρο της παλιάς Ανωτάτης Εμπορικής, ενώ συνήθως μιλούσε
από τους τελευταίους, ζήτησε να μιλήσει πρώτος. Μας αποκάλεσε παιδιά του και εγγόνια του, γατί όπως μας είπε έκλεινε τα ενεννήντα του χρόνια και μας αποκάλυψε ότι ως πρωτοετής φοιτητής, βγαίνοντας από το ίδιο αμφιθέατρο έκανε την πρώτη του αιμόπτυση λόγω της φυματίωσης που τότε θέριζε. Όταν πήγε στο σπίτι του, έκανε τη δεύτερη και ο γιατρός που τον είδε είπε στη μητέρα του ψιθυριστά να τον κάνει να χαρεί μερικές μέρες, γιατί θα πεθάνει. Ο Μανώλης, που τον άκουσε, τής είπε πως δεν πρόκειται να πεθάνει… Και κράτησε
τον λόγο του για ογδόντα χρόνια, παρά τις κακουχίες από τις διώξεις που υπέστη!
Θυμάμαι πόσο ακατάβλητος ήταν μέχρι σχετικά πρόσφατα που είχε έλθει στη Βυτίνα για να τιμήσει τον Μαθιό Πόταγα. Και όταν μετά το τέλος της γιορτής τού ζήτησαν οι μαθητές να τους μιλήσει, τους μιλούσε όρθιος και όχι μόνο δεν δέχτηκε την καρέκλα που τού πήγα, αλλά όταν μετά από μια ώρα τον ρώτησα αν την ήθελε, με επέπληξε!
Παρά την ηλικία και την κατάσταση της υγείας του, έμεινε στις επάλξεις μέχρι το τέλος. Όχι μόνο ήταν πολιτικά ενεργός, γυρίζοντας, εκτός των άλλων δραστηριοτήτων του, ως ευρωβουλευτής πόλεις της Γερμανίας και μιλώντας για της οφειλές της προς τη χώρα μας, αλλά και γράφοντας βιβλία και παρεμβαίνοντας στα πολιτικά δρώμενα
Όταν ήλθε στην Τρίπολη πριν λίγα χρόνια για την παρουσίαση του βιβλίου του «Η Ιστορία της Αντίστασης» στον Φιλοτεχνικό, που όπως μας είπε τού πήρε οκτώ χρόνια για να την γράψει, παρά την προχωρημένη ηλικία του υποσχέθηκε μιλώντας σοβαρά ότι θα γράψει και την Ιστορία του Εμφυλίου! Τον θυμόμαστε ακόμα για
την ιστορική παρέμβασή του στην παρουσίαση του βιβλίου για το αντάρτικο στην Πελοπόννησο του Κώστα Μπρούσαλη στο Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης. Και λίγο πριν στο μάθημα που παρέδωσε στο Πειραματικό Γυμνάσιο Τρίπολης σε μαθητές και καθηγητές για τη συμβολή της Ελλάδας στη νίκη κατά του Άξονα στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γι' αυτόν τον ήρωα που η δόξα του θα μείνει αιώνια. Υπάρχουν πιο αρμόδιοι από μένα να το κάνουν. Εγώ θέλω να πω πόσο τυχερός ήμουν που τον γνώρισα, πόση περηφάνια νιώθω που με τιμούσε αποκαλώντας με σύντροφο, που συζητούσε με την απλότητα που τον διέκρινε μαζί μου, αλλά και με όλους τους συντρόφους, που μας άκουγε με προσοχή και που μας περιέβαλλε όλους εμάς τους νεότερους με πολλή αγάπη.
Θα μείνει λοιπόν πάντα ζωντανός στη μνήμη και στην καρδιά μας. Θα εμπνέει τις επόμενες γενιές. Και όπως
λέει ο Καβάφης στο γνωστό ποίημά του «Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες":
Όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν, τέτοιους βγάζει το Έθνος μας θα λένε…