Από πολλούς έχει ειπωθεί, πως η μετά κορονοϊόν εποχή δεν θα είναι
η ίδια, εννοώντας με τη σημερινή. Αυτό καθόλου δεν αποκλείει πως
δεν θα είναι ίδια με περασμένες εποχές.
Το Βήμα της 16ης Νοεμβρίου 1952, υπό τον τίτλο «Θερμοί παραστάται της ιστορικής προσπαθείας του στρατηγού...» (οι διαχρονικοί συνειρμοί επιτρέπονται), φιλοξενούσε πρωτοσέλιδον τον εικονιζόμενο πυρσό, σ' ένα απόκοσμο και ζοφερό φόντο.
Το πρώτο έμβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν διέφερε και πολύ από τον πυρσό του στρατηγού Παπάγου. Έκτοτε τον «στιβαρό» πυρσό του ιδρυτή της, διαδέχθηκε μια «λάιτ» μνημονιακή έκδοση του 2011. Και αυτήν η τελευταία έκδοση του 2018 «σε μία πιο αφαιρετική εκδοχή», κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ωστόσο, ο λύκος κι αν εγέρασε
κι άλλαξε την προβιά του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του!
Στην εποχή του κορονοϊού δεν μας ενδιαφέρει η «αφαιρετική εκδοχή», αλλά κυριολεκτικά οι αφαιρετικές «δεξιότητες» της Νέας Δημοκρατίας, σε ό,τι αφορά την οικονομία και το εισόδημα των εργαζομένων. Πρέπει
να μας ενδιαφέρει όμως και τί αφαιρείται από τη δημοκρατία. Και το πρώτο που αφαιρείται με αφορμή την πανδημική κρίση είναι η πρώτη λειτουργία της, το κοινοβούλιό της. Της αστικής λεγόμενης δημοκρατίας, βέβαια, αλλ' αυτή γνωρίζουμε προς το παρόν, ώσπου η ιστορία να αποφασίσει αλλιώς.
Η «νέα» δημοκρατία...
Η λειτουργία του κοινοβουλίου έχει ουσιαστικά ανασταλεί και η χώρα κυβερνάται με ανεξέλεγκτες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που γράφονται και σβήνονται και ξαναγράφονται κατά το δοκούν της εκτελεστικής και της οικονομικής εξουσίας. Έχουμε γράψει αλλού για τη «σύμπραξη» αυτή, σε ό,τι αφορά λόγου χάρη τα «υγειονομικά μέτρα» και την «επικοινωνιακή» αντιμετώπιση της πανδημίας.
Δεν μιλάμε για τα απαγορευτικά μέτρα κατά της εξάπλωσης του ιού. Αυτά θα κριθούν εκ των υστέρων και ανάλογα με το αποτέλεσμα. Αλλά για μια επικίνδυνη υποτροπή της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας. Για μορφές διακυβέρνησης που ιστορικά έχει αποδειχτεί πως «εξάπτουν» την αλαζονεία της εξουσίας. Αν δεν οδηγήσουν αλλού. Ένας φωστήρ της αστικής δημοκρατίας, ο κύριος Τάκης Θεοδωρόπουλος στην Kathimerini.gr, έχει λόγου χάρη τη γνώμη πως «η απλή αναλογική φταίει για την εξάπλωση του κορονοϊού σε Ιταλία και Ισπανία Μπορεί να πάει (και να πάνε) το αφήγημά του(ς) παραπέρα. Και η ενισχυμένη αναλογική θα φταίξει κάπου...
Η αριστερά;
Εντύπωση όμως προκαλεί η υποτονική στάση των κομμάτων της αριστεράς (που εν μέσω πανδημίας πήραν και αυτά την κρατική επιχορήγηση, για να λειτουργούν). Αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη της πανδημικής «ομοψυχίας" και τα λοιπά. Αντιλαμβανόμαστε ακόμα τί θα γινόταν τώρα αν στα πράγματα ήταν ο Τσίπρας με τον Πολάκη
με αντιπολίτευση τον Μητσοτάκη! Αν όμως περιμένουν στη γωνία την «επόμενη μέρα», αυτό δεν είναι αριστερή ηθική ούτε αριστερή πολιτική.
Υ.Γ. 1. Επειδή το ερώτημα, τί θα γινόταν τώρα αν στα πράγματα ήταν ο Τσίπρας με τον Πολάκη, τίθεται και ξανατίθεται ρητορικά σε δεξιά ιστολόγια, πέραν της ανταπάντησης που δώσαμε παραπάνω, προσθέτουμε και την εξής. Τουλάχιστον, ως «αμετανόητοι κομμουνιστές» όπως τους κατηγορούν, θα είχαν ήδη επιτάξει τις ιδιωτικές δομές υγείας. Και θα συμφωνούσε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας.
Υ.Γ. 2. Η δυσλειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας απειλεί και την ελεύθερη έκφραση γνώμης και κριτικής. Ήδη ένα σκίτσο που μετέτρεπε το «Μένουμε σπίτι» σε κάτι σαν «Πεθαίνουμε σπίτι» (λες και δεν είναι αλήθεια) και μια «αθυρόστομη» έκφραση του Καραϊσκάκη, που δυστυχώς «δεν γύρισε πίσω», μπήκαν στο στόχαστρο της βαθειάς μπλε παραεξουσίας. Ως γνωστόν, στο φάσμα των χρωμάτων, το βαθύ μπλε είναι λίγο πριν από το μαύρο.