Αντί να επιστρατεύσουν τους ειδικούς ιδιώτες (λ.χ. γιατρούς, αφού βέβαια πρώτα κάνουν προσλήψεις στο ΕΣΥ), για να καταπολεμήσουν τον ιό, «επιστρατεύουν» ιδιώτες φιλοσόφους και ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, να μας κάνουν κάθε τόσο πλύση εγκεφάλου. Και για πράγματα στα οποία οι ίδιοι δεν διακρίνονται.
Μετά τον φιλόσοφο (Στέλιος Ράμφος) και τον ηθοποιό (Γιάννης Μπέζος), σήμερα είχε σειρά ένας άνθρωπος των ανθρωπιστικών σπουδών, ο ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης, ο οποίος κατά τ' άλλα, όσον αφορά
το αντικείμενό του, έχει προσφέρει στην επιστήμη της γλώσσας και στη γλώσσα μας.
Ο κύριος Μπαμπινιώτης, λοιπόν, σήμερα το απόγευμα στον ΣΚΑΪ, συνεπικουρούμενος από τη συνομιλήτριά
του κυρία Αντωνοπούλου (όχι άσχετη με τα περί πανδημίας, σύζυγος του προέδρου του πρώην ΚΕΕΛΠΝΟ), αφού συμφώνησε με τον κύριο Ράμφο (περί ευλογίας του κορονοϊού) και με τον κύριο Μπέζο (περί ευκαιρίας ατομικής και κοινωνικής ωρίμανσης) και αφού έπλεξε το εγκώμιο της κυβέρνησης ("πρώτη φορά αισθανόμαστε ότι μας προστατεύει το κράτος) και ανέδειξε την «αξία» των ΜΜΕ στην περίσταση, υποστήριξε και το εξής.
«Παρατήρησε» λέει πως τώρα σπεύδουμε να εξυπηρετήσουμε τον γηραιό γείτονά μας (να του ψωνίσουμε από το σουπερμάρκετ), λέμε καλημέρα στον συγκάτοικό μας στο διπλανό ή στο από πάνω διαμέρισμα της πολυκατοικίας, προσέχουμε να μην τον κολλήσουμε τον ιό στο ασανσέρ και γενικά δείχνουμε ευαισθησίες που δεν είχαμε ή είχαμε χάσει. Καταλήγοντας περίπου πως ο εγκλεισμός στα σπίτια μας θα μας κάνει ανθρώπους.
Ο κύριος Μπαμπινιώτης και οι άλλοι «επίστρατοι» της εξουσίας έχουν τη γνώμη πώς δεν είχαμε ευαισθησίες και ανθρωπιά στην προ κορονοϊού εποχή. Και αν είχαμε, πώς να τις εκδηλώσουμε στην βάναυση καθημερινότητα που μας είχαν επιβάλει, εκτός (εργασία) και εντός (τηλεόραση) του σπιτιού; Και πώς να το ξέρουν, βέβαια, αφού δεν καταδέχονταν να κατέβουν στο επίπεδο της «αναίσθητης» και «απάνθρωπης» πλέμπας.
Ανακάλυψαν, λοιπόν, πως μπορεί δίπλα τους και από κάτω τους να ζουν άνθρωποι ή «εν δυνάμει άνθρωποι». Κάτι που ασφαλώς ως φιλοσόφους, καλλιτέχνες και ανθρωπιστές τους χαροποιεί και το εκτιμούμε. Αλλά το να είμαστε άνθρωποι, να έχουμε δηλαδή περισσότερο χρόνο και εξασφαλισμένες συνθήκες να ζούμε σαν άνθρωποι, έχει ένα κόστος. Ώς χθες οι διαχειριστές της εξουσίας που διαφεντεύουν κάλυπταν το εν λόγω κόστος κουτσά - στραβά με τους φόρους που τους πληρώνουμε. Τώρα με αφορμή την πανδημία βλέπουμε να τεκταίνονται τρόπους να αυξήσουν το κόστος, αλλά να κληθούμε πάλι να το πληρώσουμε εμείς. Ενώ δίνεται και σ' αυτούς
μια ευκαιρία, να φερθούν μια φορά σαν άνθρωποι!
Αυτό δεν το «παρατήρησαν» οι «επίστρατοι» του γραφείου προπαγάνδας, ώστε να το μεταφέρουν στους «ανωτέρους» τους και στους τηλεοπτικούς συνομιλητές τους. Λες και απαιτεί υψηλή φιλοσοφική σύλληψη, υποκριτική ικανότητα ή γλωσσική επάρκεια...