Τα Oscar που κέρδισε η νοτιοκορεάτικη ταινία Παράσιτα αποδεικνύουν στους Αμερικανούς και στον υπόλοιπο κόσμο ότι ένα πολιτισμικό προϊόν μπορεί να μη «μιλάει» αγγλικά, αλλά καταφέρνει να κατακτήσει τη φαντασία του πλανήτη.
Ποτέ δεν είχε συμβεί να επιλεχθεί σαν καλύτερη μια μη αμερικανική ταινία, από έναν μη αμερικανό σκηνοθέτη, σε μια χώρα εκτός Αμερικής και κυρίως όχι στα αγγλικά.
Όταν ο μαέστρος Ένιο Μορικόνε ανέβηκε στο πάλκο για να παραλάβει το βραβείο για την καριέρα και ο γιος του τον βοήθησε στη μετάφραση, επρόκειτο για μια οφειλόμενη παραχώρηση σ' έναν μεγάλο, τον μοναδικό που μπορούσε να πάρει το ελεύθερο να μη μιλήσει στη γλώσσα του γήινου κόσμου, επειδή με τη μουσική του είχε δώσει επαρκείς αποδείξεις πως γνώριζε την αιώνια γλώσσα των θεών. Για μας όμως τα πράγματα είναι αλλιώς και η γλώσσα του κόσμου, τα αγγλικά, από πρεμούρα, ίσως και ευκολία, αντικατέστησαν τα πάντα.
Ο κόσμος πριν από το διαδίκτυο θεωρούσε τη μετάφραση ιερή, δηλαδή ιδρυτική για να έχεις πρόσβαση στη σημασία του Λόγου, να πετύχεις αληθινή εγγύτητα. Σήμερα, ωστόσο, η μετάφραση βάζει αποστάσεις. Ένα ποίημα ή μια ταινία στην αρχική γλώσσα μεταφέρει μια κουλτούρα, μια χρήση, μια ματιά σε μια άλλη κουλτούρα. Όχι Google translate, δηλαδή μια απλή έκδοση σε άλλη γλώσσα, αλλά μια μετάφραση που είναι διερμηνεία, που είναι ένας τρόπος για να διατηρήσεις τις ταυτότητες σταθερές, φέρνοντάς τες πιο κοντά.
Με το διαδίκτυο η αγγλική γλώσσα έχει γίνει παγκόσμια και το να μην τη μιλάς είναι ένας σοβαρός περιορισμός. Ένα μη αγγλικό βιβλίο, μια ταινία, μια σειρά ή ένα ντοκιμαντέρ που δεν είναι στα αγγλικά σημαίνουν υψηλότερο κόστος, πρόβλημα στις πωλήσεις. Αν ένα προϊόν δεν είναι στα αγγλικά δεν υπάρχει ή δεν είναι αρκετά σημαντικό. Τα αγγλικά είναι μια υποχρέωση, όχι απλώς μια Lingua franca, πολύτιμη και χρησιμότατη όταν χρησιμοποιείται στην επικοινωνία μεταξύ υπηρεσιών ή για την πιο αναλυτική προσέγγιση της επιστημονικής έρευνας.
Σήμερα όμως η αγγλική γλώσσα είναι η επιβεβλημένη γλώσσα στην τέχνη, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνική δημιουργία, αλλά και στην πολιτική σκέψη. Μια τέχνη που μιλάει μόνο αγγλικά είναι μια απόκλιση (παρέκκλιση, ανωμαλία, παραλογισμός), διότι περιορίζει τη σκέψη σε μια μόνο γλώσσα, η οποία απορρέει από μια ενιαία κουλτούρα, η οποία, όσο πλούσια και θαυμάσια είναι, ωστόσο είναι μόνο μία.
Θυμάστε την υπόθεση των γλωσσολόγων και ανθρωπολόγων Sapir και Whorf; Σύμφωνα μ' αυτούς, οι μορφές γλώσσας τροποποιούν τις μορφές σκέψης. Αυτό σημαίνει ότι αν χρησιμοποιήσω χίλιες λέξεις, η σκέψη μου με την πάροδο του χρόνου θα περιοριστεί στις λέξεις που χρησιμοποιώ. Προεκτείνοντας τον συλλογισμό θα μπορούσαμε να πούμε ότι, αν η πνευματική εργασία, για να είναι έγκυρη, πρέπει να εκφραστεί σε μία μόνο γλώσσα, θα καταλήξουμε να σκεφτόμαστε σ' αυτή τη μία γλώσσα...