Στην Ἀντιγόνη του Σοφοκλή, ο Κρέων διαλεγόμενος με τον χορό λέει πως είναι αδύνατον να γνωρίσει κανείς τα αισθήματα και τις ιδέες ενός ανθρώπου αν αυτός δεν δοκιμαστεί στην άσκηση της εξουσίας.
Οι στίχοι αυτοί (175 - 177) τού Σοφοκλή και ένα σχετικό χωρίο στα Ἠθικά Νικομάχεια τού Αριστοτέλη (1130α) εδράζονται στη γνωστή ρήση του Βίαντος. Ἀρχή ἄνδρα δείκνυσι. Την οποία αργότερα ο Επαμεινώνδας (πιο πρακτικός ως στρατηγός) τη συμπλήρωσε ως εξής. Οὐ μόνον ἀρχή ἄνδρα δείκνυσι, ἀλλά καί ἀρχήν ἀνήρ. Με άλλα λόγια, η εξουσία δείχνει το ποιόν εκείνου που την ασκεί, αλλά και αυτός που την ασκεί δείχνει το ποιόν της εξουσίας.
Μπορεί να χρειάστηκαν τεσσερισήμισι χρόνια (εξουσίας) να αποκαλυφθεί το ποιόν τού Αλέξη Τσίπρα (για όσους έτρεφαν «επαναστατικές» ελπίδες), αλλά τον ποιόν (και το προσόν) τού Κυριάκου Μητσοτάκη αποκαλύφθηκε πλήρως σε έξι μήνες (χωρίς πλέον καμιά ελπίδα). Ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Άλλωστε κατά τον Πρετεντέρη ήρθε (στην εξουσία) μόνο και μόνο για να φύγει ο Τσίπρας...
Και το τελευταίο και ίσως μόνο που μας έδωσε και θα μας δώσει είναι μια γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό μπορούσε, αυτό έκανε. Αλλά, γιατί και για τί το έκανε; Μας το είχε έγκαιρα πει, στη Θεσσαλονίκη, αλλά εμείς τον αψηφίσαμε (και τον ψηφίσαμε πρωθυπουργό!).
Με ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία! είχε πεί, επί λέξει. Επρόκειτο προφανώς περί lapsus linguae, αλλά κατά τον Φρόυντ η λανθάνουσα γλώσσα αποκαλύπτει κρυμμένα μηνύματα του ασυνειδήτου. Το πολιτικό ασυνείδητο του κυρίου Μητσοτάκη αποκαλύφθηκε κι αυτό πλήρως χθες, με «διάγγελμα».
Αν η επικοινωνία του Μαξίμου ήταν στα πάνω της και πρωτοσέλιδη στα διαπλεκόμενα «μέσα», δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο κύριος Μητσοτάκης θα επέλεγε την κυρία Αικατερίνη Σεκελλαροπούλου ως υποψήφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μάλιστα δύο εβδομάδες νωρίτερα απ' ό,τι μας είχαν προϊδεάσει.
Μέσα σ' έναν ορυμαγδό αποτυχημένων πολιτικών χειρισμών (βλ. Θα βυθιστούμε στο βάθος της τετραετίας;), με αποκορύφωμα το οπερετικό ταξίδι στην Ουάσιγκτων, τον ευτελιστικό αποκλεισμό της Ελλάδας (ή μήπως του ιδίου, αλλά που δυστυχώς αφορά την Ελλάδα) από τη σύνοδο του Βερολίνου για το λιβυκό, την ηχηρή παραδοχή της αποτυχίας στο προσφυγικό με την ανασύσταση του ("συριζαίικου) καθ' ύλην υπουργείου, ο «ανήρ» έδειξε το ποιόν της «αρχής» του. Πάνω απ' όλα η επικοινωνία!
Μια επικοινωνιακή υποψηφιότητα, λοιπόν, κατ' αρχήν να αποφύγει εσωτερικούς κραδασμούς μέσα στη Νέα Δημοκρατία (Παυλόπουλους, Καραμανλήδες Σαμαράδες). Αν τους αποφύγει... Μια γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τί πιο προοδευτικό! Για την κατά τ' άλλα φαλοκρατούσα δεξιά... Μια υποψήφια να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ να την ψηφίσει, επειδή είναι γυναίκα και επειδή η κυβέρνησή του την είχε διορίσει Πρόεδρο στο Συμβούλιο τής Επικρατείας (ενώ η Νέα Δημοκρατία τότε δεν είχε στέρξει στην υποψηφιότητά της...)! Και του ΣΥΡΙΖΑ απ' ό,τι ακούγεται του αρέσουν τα στριμώγματα...
Καθόλου βέβαια επικοινωνιακή δεν είναι μια άλλη πλευρά της επιλογής Μητσοτάκη. Τώρα που θ' αδειάσει η θέση θα βάλει έναν πιο δικό του Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας!
Κλείνοντας* μεταξύ σοβαρού και ίσως αστείου. Όλα τα σκέφτηκε ο κύριος Μητσοτάκης, ένα δεν ξέρουμε αν σκέφτηκε, επιλέγοντας γυναίκα, που κατά την πρώτη δήλωσή της στο πρόσωπό της τιμάται η σύγχρονη Ελληνίδα. Αν η κυρία Σακελλαροπούλου μετά την εκλογή της θελήσει να γνωρίσει την επικράτεια της Δημοκρατίας στην οποία θα προεδρεύει, μπορεί να επισκεφθεί το Άγιον Όρος;
Εν προκειμένω, ἀρχή γυναῖκα δείκνυσι καί ἀρχήν γυνή, κατά Επαμεινώνδα...
* Αφήνουμε κατά μέρος την πολιτεία της κυρίας Σακελλαροπούλου ως ανωτάτης δικαστικού εν μέσω κρίσης ("συνταγματικότητα» του πρώτου μνημονίου, περικοπές - κατάργηση 13ης - 14ης σύνταξης - μισθού και λοιπά), για να μην ανοίξουμε άλλη και πιο οδυνηρή συζήτηση. Και ελπίζουμε να μη λειτουργήσει το ύπατο πολιτικό αξίωμα ως κοινός δικαστικός λειτουργός (θηλυκός Σαρτζετάκης...).