Και άλλο «μέσο» που πρόσκειται στην κυβέρνηση αναγκάζεται να μιλήσει ξεκάθαρα για το προσφυγικό. Το ηλεκτρονικό δίδυμο της Καθημερινής. Πράγματι, φαίνεται πως είναι το μόνο θέμα, προς το παρόν, που «μπορεί να τους δημιουργήσει πρόβλημα». Γράφει μεταξύ άλλων ο Μιχάλης Τσιντσίνης:
Υπάρχει ένας τρόπος να μιλάει κανείς για το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, το πρώην Προσφυγικό που μετονομάστηκε σε Μεταναστευτικό. Ο ένας είναι ας πούμε ο γραφειοκρατικός. Τόσες αιτήσεις ασύλου, τόσες δομές, τόσες επιστροφές. Ο άλλος είναι ο τρόπος που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από το αίσθημα της πλειοψηφίας, ο τρόπος του Αδώνιδος, «η Ελληνική Δημοκρατία θα υπερασπιστεί το έδαφός της», και του Βορίδη, «οι παράνομοι μετανάστες δεν δικαιούνται ανθρωπιστικής προστασίας».
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η έξαρση του Προσφυγικού/Μεταναστευτικού ηλέκτρισε τη δεξιά συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας, οδηγώντας τους υπουργούς Ανάπτυξης και Γεωργίας να μιλούν περισσότερο για το θέμα απ’ ό,τι ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός. Όμως το «θα είμαστε πιο σκληροί από τον ΣΥΡΙΖΑ» αποδίδεται στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Υιοθετώντας εισηγήσεις που διατυπώθηκαν στην τετράωρη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, το Μαξίμου αναγνώρισε ως πραγματική πολιτική απειλή το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, «το μόνο θέμα», σύμφωνα με τη διάγνωση υπουργού, «που μπορεί να μας δημιουργήσει πρόβλημα». Η κυβέρνηση θέλει να φανεί σκληρή. Γι’ αυτό και οι Γεωργιάδης και Βορίδης δεν είναι όπως άλλες φορές οι εξτρέμ που ξέχασαν να φρενάρουν. Είναι ηχεία του κεντρικού μηνύματος.
Η ρητορική φόρτιση του Προσφυγικού/Μεταναστευτικού είναι, λένε, διπλά αποτελεσματική για την κυβέρνηση. Πρώτον, συσπειρώνει το ακροατήριο που περιμένει από τη Νέα Δημοκρατία «να εφαρμόσει όσα έλεγε προεκλογικά». Δεύτερον, εξωθεί την αξιωματική αντιπολίτευση σε αυτοματισμούς του προκυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα φιλομεταναστευτικό ρεπερτόριο ισχνής απήχησης...
Μιλώντας τη γλώσσα των στεγανών συνόρων και των εύκολων απελάσεων, οι υπουργοί καλλιεργούν την εντύπωση ότι για την ανάσχεση των ροών αρκεί μόνο η πολιτική βούληση. Καλλιεργούν δηλαδή υψηλές προσδοκίες για τη γρήγορη εξαφάνιση ενός προβλήματος που, στην πραγματικότητα, δεν εξαρτάται ούτε από το φρόνημα ούτε καν από την επιχειρησιακή επάρκεια της Αθήνας...
Ο λαϊκισμός αποδίδει όταν είσαι στην αντιπολίτευση. Οταν είσαι στην κυβέρνηση, κινδυνεύεις να σε χτυπήσει ο αντίλαλος των συνθημάτων σου.