Τα καθεστωτικά μέσα σήμερα δεν θα ξεχάσουν να θυμηθούν ότι «έκλεισαν δέκα χρόνια χωρίς τον Κύρκο»...
Η «Αυγή», τής οποίας υπήρξε συντάκτης, διευθυντής και εκδότης επί σειρά ετών σε δύσκολες για το αριστερό κίνημα εποχές (1953 - 1967), τον θυμήθηκε ως όφειλε. Όπως τον θυμούνται και οι έλληνες Αριστεροί, αν και τα τελευταία χρόνια τής ζωής του άφησε σε πολλούς μια πικρή γεύση. Ορισμένες «ατυχείς» δηλώσεις του ("Ευτυχώς που δεν κερδίσαμε»...) έγιναν σημαία τής δεξιάς προπαγάνδας. Γι' αυτές τις «ατυχείς» δηλώσεις θα τόν «θυμούνται» σε κάθε επέτειο τού θανάτου του τα καθεστωτικά μέσα και οι καθεστωτικοί αστοί πολιτικοί. Όχι γιατί κόπτονται για τη μνήμη του, αλλά για να «πικάρουν» κάθε φορά την Αριστερά, την οποία ωστόσο ο Κύρκος ποτέ δεν «αποποιήθηκε».
Ο Λεωνίδας Κύρκος γεννήθηκε το 1924 στο Ηράκλειο Κρήτης (πέθανε σαν σήμερα 28 Αυγούστου τού 2011 στην Αθήνα). Από τα νεανικά του χρόνια αγωνίστηκε για την Αριστερά (και το πλήρωσε, βλ. παρακάτω). «Κρυφό μέλος» τού ΚΚΕ μετά τον Εμφύλιο, από το 1957 υπήρξε ηγετικό στέλεχος τής ΕΔΑ και μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΚΚΕ από το 1961. Εξελέγη κατ' επανάληψη βουλευτής τής ΕΔΑ ώς τη δικτατορία τού 1967. Μετά τη Μεταπολίτευση, ενταγμένος ήδη από τη διάσπαση τού '68 στο Γραφείο Εσωτερικού, εξελέγη βουλευτής (με την Ενωμένη Αριστερά και τη Συμμαχία) και ευρωβουλευτής. Διετέλεσε πρόεδρος τού ΚΚΕ Εσωτερικού και εν συνεχεία τής Ελληνικής Αριστεράς. Πρωτοστάτησε με τον Χαρίλαο Φλωράκη στη δημιουργία τού Συνασπισμού το 1989, τού οποίου διετέλεσε Γραμματέας ώς το 1991. Το 1993 παραιτήθηκε απ’ όλα τα αξιώματα.
Ορισμένες πολιτικές επιλογές του μπορεί να μην ωφέλησαν (στην πορεία και την κατάληξη τής ανανέωσης τού κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας)... Εκείνα πάντως που σίγουρα δεν θα προβάλουν από τη ζωή και τον πολιτικό βίο τού Λεωνίδα Κύρκου τα καθεστωτικά είναι τα εξής...
Ότι το 1942 εισήχθη και φοίτησε στην Ιατρική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του εξαιτίας τών επανειλημμένων πολιτικών διώξεων. Και δεν θα αναφέρουν καθόλου ότι έλαβε μέρος στις μάχες Εξαρχείων - Νεάπολης στα Δεκεμβριανά τού '44...
Ότι την περίοδο τού Εμφυλίου φυλακίστηκε κατ' επανάληψη από τους πολιτικούς «προγόνους» τών σημερινών "υμνητών» του και το 1949 καταδικάστηκε μαζί με άλλα στελέχη τής Αριστεράς σε θάνατο! Η απόφαση τού Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών (στη φωτογραφία δίπλα του ο Μανώλης Γλέζος) δεν εκτελέστηκε λόγω τής διεθνούς αντίδρασης, η θανατική ποινή του μετατράπηκε σε δεκαετή κάθειρξη και τελικά αποφυλακίστηκε το 1953...
Ότι την περίοδο τής δεξιάς δικτατορίας τών συνταγματαρχών συνελήφθη αμέσως και φυλακίστηκε ώς τον Μάρτιο τού 1972 (αυτό ίσως το θυμηθούν, θεωρώντας τον «συντροφό» τους, η «αντίσταση στη δικτατορία» για μερικούς τής κεντροδεξιάς παράταξης είναι κάτι σαν αριστερή ετικέτα...).
Καμία «ατυχής» δήλωση και δεξιά προπαγάνδα δεν θα διαγράψουν τήν αριστερή ιστορία τού Λεωνίδα Κύρκου...