Θα μπορούσε να είναι αίτημα τών αριστερών τού καιρού μας, αλλά είναι μια ανάμνηση παλιά...
Δύο περίπου χρόνια μετά τη λήξη τού Εμφυλίου Πολέμου και ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είχε τεθεί εκτός νόμου από το 1947, η ανάγκη να εκπροσωπηθεί πολιτικά και κοινωνικά το αριστερό ελληνικό κίνημα οδήγησε στη δημιουργία τής Ενωμένης Δημοκρατικής Αριστεράς, τής ιστορικής ΕΔΑ.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, η ΕΔΑ ιδρύθηκε σαν σήμερα 3 Αυγούστου τού 1951. Την πρωτοβουλία είχαν ασφαλώς παράνομα και «ημιπαράνομα» μέλη τού ΚΚΕ, που υπήρξαν και ο κύριος κορμός τού νέου κόμματος. Την ιδρυτική διακήρυξη συνυπέγραψαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (Γιάννης Πασαλίδης) και μικρότερα κόμματα τής Αριστεράς νόμιμα εκείνη την περίοδο, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, το Κόμμα τών Αριστερών Φιλελευθέρων (Νεόκοσμος Γρηγοριάδης), το Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κόμμα (Μιχαήλ Κύρκος), οι στρατηγοί τού ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης, Χατζημιχάλης και Αυγερόπουλος και άλλα στελέχη τού ΕΑΜ.
Η ΕΔΑ διοικούνταν από εξαμελή Διοικούσα Επιτροπή με πρόεδρο τον Γιάννη Πασαλίδη και έλαβε αμέσως μέρος στις επικείμενες εκλογές τού Σεπτεμβρίου τού 1951, στις οποίες εξέλεξε δέκα βουλευτές. Η παρουσία τής Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς μέχρι τη δικτατορία τού '67 (ετέθη εκτός νόμου φυσικά...) ήταν αδιάλειπτη και καθοριστική για την επιβίωση και δράση τού «ηττημένου» ελληνικού αριστερού κινήματος. Η επαναλειτουργία τής ΕΔΑ μετά τη δικτατορία με πρόεδρο τον Ηλία Ηλιού, με την προηγηθείσα διάσπαση και την παράλληλη νομιμοποίηση τού ΚΚΕ, δεν είχε όπως ήταν αναμενόμενο την ίδια δυναμική.
Στη φωτογραφία, μέρος τής ιστορικής κοινοβουλευτικής ομάδας που πρόκυψε από τις εκλογές τού '58 και το 24,4% που έδωσε σε αριστερό κόμμα ο ελληνικός λαός μετά από μια δεκαετία διώξεων, εκτοπίσεων, εκτελέσεων, αποκλεισμών και εκλογικών παρατυπιών. Διακρίνεται ο πρόεδρος Γιάννης Πασαλίδης και πίσω του ο Ηλίας Ηλιού, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος τού κόμματος. Με την είσοδό τους εν σώματι στη Βουλή (και ως αξιωματική αντιπολίτευση!), οι 78 βουλευτές τής ΕΔΑ τόσο τρόμο προκάλεσαν στους αλλόφρονες (με τις δύο σημασίες τής λέξης), ώστε να διακατέχει τούς επιγόνους τους ακόμα και σήμερα...