14 Ιουλίου 1789, πέφτει η Βαστίλη. Γεγονός συμβολικού κυρίως χαρακτήρα, σηματοδοτεί τήν έναρξη τής Γαλλικής Επανάστασης, μιας επανάστασης που διαμόρφωσε εν πολλοίς τήν πορεία και τα χαρακτηριστικά τού σύγχρονου κόσμου.
Κατάργησε τή φεουδαρχία και διευκόλυνε τήν επιβολή ενός νέου κοινωνικού συστήματος. Γκρέμισε τήν απόλυτη μοναρχία και ενέπνευσε τούς λαούς να διεκδικήσουν τήν ελευθερία. Η επανάσταση τού 1789 χαρακτηρίστηκε αστική, καθώς οργανώθηκε κυρίως από την ανερχόμενη αστική τάξη, κατίσχυσε ωστόσο υπό την επίδραση ριζοσπαστών επαναστατών και με τη συμμετοχή τού λαού, τών εργατών αβράκωτων. Γράφει ο Μάρξ...
Οι επαναστάσεις τού 1648 και 1789 δεν ήταν αγγλική η μεν, γαλλική η δε, ήταν επαναστάσεις ευρωπαϊκού τύπου... Σ’ αυτές τις επαναστάσεις νίκησε η αστική τάξη, αλλά η νίκη τής αστικής τάξης ήταν τότε νίκη μιας νέας κοινωνικής τάξης πραγμάτων.
Η νίκη τής αστικής ιδιοκτησίας απέναντι στη φεουδαρχική, τής εθνικότητας απέναντι στον τοπικισμό, τού ανταγωνισμού απέναντι στη συντεχνία, τής διανομής απέναντι στα πρωτοτόκια, τής κυριαρχίας τού ιδιοκτήτη γης απέναντι στην κυριαρχία τής γής επί τού ιδιοκτήτη. Η νίκη τού διαφωτισμού απέναντι στη δεισιδαιμονία, τής οικογένειας απέναντι στο οικογενειακό όνομα, τής βιομηχανίας απέναντι στην «ηρωική τεμπελιά», τού αστικού δικαίου απέναντι στα μεσαιωνικά προνόμια.
Η επανάσταση τού 1648 ήταν νίκη τού 17ου αιώνα απέναντι στον 16ο αιώνα, η επανάσταση τού 1789 νίκη τού 18ου αιώνα απέναντι στον 17ο αιώνα. Αυτές οι επαναστάσεις εξέφρασαν περισσότερο τις ανάγκες τού τότε κόσμου παρά τις ανάγκες τών τμημάτων τού κόσμου στα οποία συνέβησαν, την Αγγλία και τη Γαλλία.