Οι εικόνες κατά την αποχώρησή τους από το Βιετνάμ ήσαν βέβαια πιο σοκαριστικές. Θυμάστε εκείνο τό ελικόπτερο που το έριξαν στη θάλασα να μην πέσει στα χέρια τού «εχθρού». Ή το άλλο που απογειώθηκε άρον - άρον απ' την ταράτσα τής πρεσβείας τους στη Σαϊγκόν...
Η αποχώρηση τους από το Αφγανιστά μετά από είκοσι χρόνια θα είναι λιγότερο «κινηματογραφική», αλλά δεν παύει να μοιάζει με το φευγιό τού κλέφτη. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων στο Info-war.gr...
Οι στρατιωτικές δυνάμεις τών Ηνωμένων Πολιτειών τής Αμερικής εγκατέλειψαν τήν αεροπορική βάση στο Μπάγκραμ τού Αφγανιστάν στις 3.00΄ τα ξημερώματα τής περασμένης Παρασκευής... Δεν ειδοποίησαν ούτε τον αφγανικό στρατό που θα αναλάμβανε τή διαχείριση τής βάσης και φεύγοντας έκοψαν τό ρεύμα δίνοντας τήν ευκαιρία σ'έναν μικρό στρατό από πλιατσικολόγους να μπουκάρει και να λεηλατήσει ό,τι μπορούσε!
Η «αποχώρηση» αυτή είναι συμβολικά ενδεικτική ολόκληρης τής 20ετούς παρουσίας τού αμερικανικού στρατού στο Αφγανιστάν. Είκοσι χρόνια από τότε που εισέβαλαν στη χώρα, φαινομενικά για να διαλύσουν τούς Ταλιμπάν, λόγω τής υποστήριξής τους στην Αλ Κάιντα τού Οσάμα Μπιν Λάντεν, οι Αμερικανοί αφήνουν τή χώρα όπως άφησαν και τη βάση τού Μπάγκραμ. Λεηλατημένη, διαλυμένη και με τους Ταλιμπάν σε οριακά πιο ισχυρή θέση.
Η βάση τού Μπάγκραμ ήταν δημιούργημα τού σοβιετικού στρατού. Οι Αμερικανοί τήν ανακατασκεύασαν και την επέκτειναν, κάνοντάς την κέντρο τών επιχειρήσεών τους στη χώρα. Από το Μπάγκραμ σηκώνονταν τά βομβαρδιστικά που έριχναν τόνους βομβών σκοτώνοντας μαχητές τών Ταλιμπάν, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους. Δίπλα στη βάση τού Μπάγκραμ λειτουργούσε και το Κέντρο Κράτησης Παργουάν, όπου χιλιάδες «ύποπτοι» κρατήθηκαν και ανακρίθηκαν μ' αυτό που τό αμερικανικό newspeak (νέο λεξιλόγιο...) αποκαλεί «βελτιωμένες τεχνικές ανάκρισης». Δηλαδή, βασανιστήρια, ξυλοδαρμοί, επιθέσεις με σκυλιά, αλυσοδέσεις σε τοίχους και ταβάνια, σεξουαλικοί εξευτελισμοί, στέρηση ύπνου...
Αν τέτοιου είδους «τεχνικές» σάς φαίνονται ασύμβατες μ' έναν «πόλεμο κατά τής Τρομοκρατίας» και μάλλον τρομοκρατικές στη φύση τους, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η παρουσία τών ΗΠΑ στο Αφγανιστάν ξεκίνησε με μια σφαγή. Στα τέλη τού 2001, λίγες εβδομάδες μετά την εισβολή, 1.500 - 2.000 αιχμάλωτοι μαχητές τών Ταλιμπάν, που είχαν παραδοθεί στις δυνάμεις τών ΗΠΑ και τους ντόπιους συμμάχους τους, εκτελέστηκαν διά πυροβολισμών και διά ασφυξίας μέσα σε κοντέινερ...
Οι ΗΠΑ ξόδεψαν περίπου 143 δισ δολάρια για την «ανακατασκευή» τού Αφγανιστάν σ' αυτά τα είκοσι χρόνια, ποσό μεγαλύτερο (έπειτα από προσαρμογή στον πληθωρισμό) από τα χρήματα που δόθηκαν στην Ευρώπη μέσω τού σχεδίου Μάρσαλ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο... Οι δεδηλωμένοι «στόχοι» τής εισβολής στο Αφγανιστάν δεν ήταν ποτέ το πραγματικό κίνητρο τών ΗΠΑ. Αν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας έναν πραγματικό στόχο, αυτός θα ήταν η ίδια η χρηματοδότηση τού «ατέλειωτου πολέμου». Τρισεκατομμύρια δολάρια ρίχτηκαν σε εταιρείες πολεμικού υλικού, εργολάβους ιδιωτικών στρατών και κατασκευαστικές εταιρείες, στις πιο κερδοφόρες δύο δεκαετίες για το περίφημο «στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα» τών ΗΠΑ.
Ένα άλλο κίνητρο τών ΗΠΑ ήταν η πλήρης αποσταθεροποίηση τής ευρύτερης περιοχής. Αρχής γενομένης με τις εισβολές σε Αφγανιστάν και Ιράκ, οι ΗΠΑ εξήγαγαν φυσικά όχι «δημοκρατία», αλλά τούς ατέλειωτους πολέμους τους σε Συρία, Λιβύη, Σομαλία, Υεμένη, στηρίζοντας πάντοτε τά αγαπημένα τους καταπιεστικά καθεστώτα και ανατρέποντας άλλα.
Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν μπορεί να εγκαλείται ως «αποτυχημένος» στα άρθρα γνώμης τού κυρίαρχου δυτικού Τύπου. Όμως ήταν αποτυχημένος μόνο αν πάρουμε στα σοβαρά τούς επίσημα διατυπωμένους στόχους του. Για τους στόχους τής στρατιωτικής και βιομηχανικής ελίτ τής Δύσης ήταν άκρως επιτυχημένος.
Κι ας φεύγουν τώρα σαν κλέφτες...