Δυόμιση μήνες πριν, τέλη Μάρτη τού '45, μετά την υπογραφής τής Βάρκιζας, στα γραφεία τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΚΚΕ στην Αθήνα φτάνει ένα γράμμα έντεκα αριθμημένων σημείων. Στα τελευταία τρία σημεία μεταξύ άλλων λέει:
Αγαπητοί σύντροφοι...
Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα, έχετε χάσει τόν παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα(1)...
Μην πιστεύετε πως η «εθνοφυλακή» θα είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μη βάζετε τόν κόσμο να δέχεται τούς μπουραντάδες σαν «παιδιά τού λαού». Μην κάνετε τό έγκλημα να επιτρέψετε στην «εθνοφυλακή» να εγκατασταθεί παντού και να παίξει τό ρόλο τής παλιάς χωροφυλακής... Πάντως μην κάνετε τό έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια... Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.
Επί όλων τών ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο...
Εν πορεία, 24 Μάρτη του '45.
Συντροφικά...
Απάντηση δεν πήρε(2), ήλπιζε κοντά δυόμιση μήνες… Το βράδυ τής 15ης Ιουνίου 1945(3), απομονωμένος με τους συντρόφους του και αφού είχε δώσει και την τελευταία μάχη με την «εθνοφυλακή», τράβηξε τό μπιστόλι του να συναντήσει τόν Καραϊσκάκη...
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Το γράμμα αυτό υπήρξε διπλά μοιραίο. Προέβλεψε τήν οδυνηρή και αιματηρή συνέχεια, τον εμφύλιο πόλεμο. Ο λόγος που δεν έλαβε απάντηση προστέθηκε στους λόγους που οδήγησαν στο τραγικό τέλος αυτού που ήταν ο πλέον απαραίτητος.
2. Στην 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, στις 14 Οκτωβρίου 1950, ο Νίκος Ζαχαριάδης θα πει. «Ο Βελουχιώτης εκτός από τ' άλλα ήταν και δηλωσίας… Δούλευε διαλυτικά και χαντάκωνε τό Κόμμα και τον ΕΛΑΣ». Το 1962, ο Ζαχαριάδης θα εξομολογηθεί στον Αχιλλέα Παπαϊωάννου, ταγματάρχη τού ΕΛΑΣ, που τον επισκέφτηκε στην εξορία του στο Σουργούτ. «Ο Άρης ήταν ένας άξιος καπετάνιος τού ΕΛΑΣ. Ένα ατίθασο και λογικό παλικάρι. Ήταν ο νέος Καραϊσκάκης... Τον θυσίασα μπροστά στο τείχος τής τότε Κεντρικής Επιτροπής τού Κόμματος. Έχω βαρειά την ευθύνη και ασήκωτο βάρος στη συνείδησή μου...».
3. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη ο Άρης αυτοκτόνησε το πρωί τής 16ης Ιουνίου 1945, άποψη που καταρρίπτουν επιζώντες (και αυτόπτες) σύντροφοί του (Βαγγέλης Γκονέζος). Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι ο στρατός τον βρήκε νεκρό εκείνο το πρωί. Την επόμενη ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε τήν επίσημη διαγραφή του από το Κόμμα...