Από το 1926 ώς το 1929, κοντά στον Μαραθώνα, 450 ανειδίκευτοι εργάτεςέχυσαν ιδρώτα και αίμα, για να χτίσουν τό φράγμα τής ομώνυμης λίμνης, που υδροδότησε τήν Πρωτεύουσα...
Από την Ούλεν ώς την ΕΥΔΑΠ, το νερό, φθηνό ή ακριβό, παρέμεινε δημόσιο αγαθό. Ένα άρθρο τής Efsyn.gr, με τίτλο «Σπάει τό ταμπού τής μονιμότητας», που πέρασε ασχολίαστο (ατυχής και ελλιπής κατά τη γνώμη μας ο τίτλος, θα εξηγήσουμε παρακάτω γιατί...) αναφέρεται σε μια δυσοίωνη εξέλιξη που ενδέχεται να οδηγήσει, «ανεπαισθήτως», στην πλήρη ιδιωτικοποίηση τού νερού, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλα τα αστικά συγκροτήματα τής χώρας, αν όχι στους κήπους και στα περιβόλια!
Να ζήσουμε δηλαδή καταστάσεις «αναπτυσσόμενων χωρών», με χαρακτηριστικότερη εκείνη τής Βολιβίας, όπου απαγόρευαν στους ανθρώπους ακόμα και τη συλλογή βρόχινου νερού σε στέρνες! Στη Βολιβία, αγρότες, ιθαγενείς και αστοί κατάφεραν από κοινού να ανατρέψουν τήν τελική πώληση τού νερού σε μια πολυεθνική. Εδώ, αν δεν «μάς πιεί ...το νερό» απευθείας μια πολυεθνική εταιρεία, μπορεί να τό κάνει μια ΣΔΙΤ! Και ύστερα να το μεταπωλήσει στην πολυεθνική... Άλλωστε, τί λόγο έχουμε εμείς οι ιθαγενείς, πολλοί έλληνες «αστοί» είναι θιασώτες τών περίφημων «Συμβάσεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα»...
Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι το Συμβούλιο τής Επικρατείας έκρινε πέρυσι ότι το νερό δεν είναι αγαθό προς ιδιωτικοποίηση, κατά την Efsyn.gr οι σύμβουλοι (του πρωθυπουργού προφανώς...) βρήκαν τη «λύση». Η ΕΥΔΑΠ δεν θα πουληθεί (προς το παρόν...), αλλά θα πληρώνει (σε ποιόν:) για το ακατέργαστο νερό που παίρνει για να πουλήσει! Ενώ, το δίκτυο που φέρνει τό ακατέργαστο νερό θα το αναλάβει ΣΔΙΤ με τη συμμετοχή ιδιωτών. Με τη «λύση" αυτή, είτε η ΕΥΔΑΠ δέχεται σοβαρό πλήγμα στα οικονομικά της και ωθείται στην πώληση είτε αναγκάζεται να ακριβύνει τά τιμολόγια τών καταναλωτών, ανοίγοντας τόν δρόμο στον «ανταγωνισμό».
Όσον αφορά τον τίτλο τού άρθρου τής Efsyn.gr, «Σπάει το ταμπού τής μονιμότητας», τον πήρε το μάτι μας στο διαδίκτυο. Αρχικά υποθέσαμε πως είναι τίτλος τού Capital, του Liberal ("εκ φύσεως") ή του Protothema.gr... Τον θεωρούμε «ελλιπή», επειδή δεν καλύπτει τήν παραπάνω σοβαρή εξέλιξη που περιγράφει το άρθρο, με ενδεχόμενο ο αναγνώστης να τό παραβλέψει. Και «ατυχή», επειδή σε πρώτη ανάγνωση δείχνει σαν να «επιχαίρει» για το άλλο σοβαρό θέμα που θίγει. Ότι «το δημόσιο έχει δεχτεί να αναλάβει το κόστος τής λύσης τών συμβάσεων αορίστου χρόνου για το προσωπικό τής ΕΥΔΑΤ που περισσεύει», πράγμα δηλαδή που διευκολύνει τήν ιδιωτικοποίηση τής εταιρείας, πέρα από τις επιπτώσεις στη ζωή τών εργαζομένων.
Φυσικά, η Efsyn.gr, η Εφημερίδα τών Συντακτών, από τις ελάχιστες που ασκούν ουσιαστική κριτική στην κυβέρνηση, δεν είχε τέτοια πρόθεση και παρά τον «ατυχή» τίτλο, το άρθρο μπορεί να θεωρηθεί «δημοσιογραφική επιτυχία», αφού πουθενά αλλού δεν είδαμε να γράφεται κάτι σχετικό. Το δημοσίευμα καταλήγει...
"Αν το μοντέλο πετύχει, θα χρησιμοποιηθεί και αλλού. Το αίμα νερό δεν γίνεται...». Θυμίζοντας ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, άρχισε τις απολύσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου που «περίσσευαν». Ή και (προσθέτουμε εμείς) ότι είναι υιός πατρός τών ιδιωτικοποιήσεων!
Το αίμα νερό δεν γίνεται, αλλά θα μάς το ρουφήξουν, αν όχι με μπουρί, με υδροσωλήνες! Αν δεν «γίνει τής Βολιβίας»...