Ο Κοσμάς είναι φίλος από τη «μακρυνή» (απ' την Τρίπολη...) Θεσσαλονίκη και συνεργάτης τού Τριπολίτη, υπογράφων ως Επιλήσμων παλαιόθεν, αντιγραφεύς εξ ιδίων (ποιός γραφιάς δεν αντιγράφει τόν εαυτό του, πρώτοι εμείς...). Και άρα, θα είμαστε ίσως μεροληπτικοί.

Μας έστειλε με το ταχυδρομείο δύο βιβλιαράκια, ποιητικές συλλογές. Τα ξεφυλλί­σαμε και τ' ακουμπήσαμε στης βιβλιοθήκης το κάτω ράφι, τής ελάσσονος ποίησης. Στο αποπάνω η μείζων και τα νόμπελ, κοντοσταθήκαμε και αναρωτηθήκαμε... Θα υπήρχε άραγε το πάνω ράφι, χωρίς το κάτω; Και πόσα ενδιάμεσα ράφια ν' ανα­ριχηθήκανε τά νόμπελ;

Ξανακαθήσαμε στην καρέκλα, με τα βιβλιαράκια τού Κοσμά στο χέρι και στη σκέψη έναν αφορισμό τού θεσσα­λονικιού (από συνειρμούς, άλλο τίποτα...) Ντίνου Χριστιανόπουλου για τον Καβάφη, άδικον ίσως. «Δίπλα του ο Σεφέρης και ο Ελύτης μοιάζουν με κισσούς γύρω απ’ το δέντρο». Άδικον για τον Σεφέρη και τον Ελύτη...

Κισσοί (και κιρσοί), γρασίδια, αγριόχορτα, τής ποίησης. Και ποιητές άδοξοι που ’ναι (Καρυωτάκης, που γεννήθηκε στην Τρίπολη...), κανείς δεν τους θυμάται, δικαιοσύνη (Σεφέρης). Ο Κοσμάς δεν έχει ψευδαισθήσεις. «Κάπως αργά, βαριά φορτωμένος, καμπούρες γραφές, εισήλθε στον λογοτεχνικό στίβο. Έφαγε την κρυάδα του, από την πρώτη ποιητική συλλογή...». Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο σ' ένα από τα βιβλιαράκια που μας έστειλε. «Ταυτόχρονα πήρε το βάπτισμα τού πυρός. Έτσι τώρα μπαίνει στη φωτιά...». Αλλά, με σεβασμό στους «μείζονες» (που θα έγραφαν βαρύγδουπα, «έξω βρέχει νύχτα»...), ο Κοσμάς, με την ποιητική συλλογή του (εκδόσεως Αφών Κυριακίδη, Θεσσα­λονίκη 2020, μετά Το Κτήνος, εκδόσεις «Ρώμη», 2019) Έξω ψιχαλίζει νύχτα, ψιχαλίζει στίχους αξιοπρόσεχτους...

Ένα ποίημα από την Ουτοπία για τους νεκρούς (τού Αυγούστου 2020), το Ευαγγέλιο, όχι τυχαία. Ένα όνομα και ένας αστερίσκος μάς συνδέουν, την Τρίπολη με τη Θεσσαλονίκη:

Είμαστε εμείς που οργώνουμε τη γης  / με τα δάχτυλά μας / Είμαστε εμείς που μοιράζουμε τον ήλιο / σ' όλες τις ψυχές / Είμαστε εμείς που πιστεύουμε πολύ / σε μια άλλη ζωή / πιο πολλή, πιο καλή / Είμαστε εμείς τής ρωμιοσύνης παιδιά / του Διάκου, του Άρη, του Λαμπράκη / Κι εσείς, σκυλιά, ωρέ σκυλιά, ποιοι είστε τί ζητάτε; / Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους*...

Για να μη γράφουμε πολλά για τον φίλο μας Κοσμά Ηλιάδη και παρεξηγηθούμε, ψάχτε τον στο διαδίκτυο και στη σελίδα τού Λογοπλόκο στο Facebook που επιμελείται...

ΤΡ.