Σαν σήμερα πριν από τριάντα έξι χρόνια πέθανε ο Ηλίας Ηλιού (1904 - 1985), για την προσωπικότητα τού οποίου εμείς δεν θα χρειαζόταν να προσθέσουμε κάτι. Τα κεντροδεξιά μέσα τέτοια μέρα καιροφυλακτούν να προβάλουν, επιλεκτικά και σκόπιμα, μια τελευταία δήλωσή του.
«Είμαι πικραμένος. Όχι τόσο από τους αντιπάλους μου, που έκαναν στο κάτω - κάτω τη δουλειά τους, αλλά από τους ομόφρονες μου... Κατέστρεψαν ένα πανίσχυρο προοδευτικό κίνημα και μας πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω».
Βέβαια, τη δήλωση αυτή θα έπρεπε να είχαμε προλάβει να τήν χρησιμοποιήσουμε πρώτα οι αριστεροί. Αλλά γιατί σε κάθε επέτειο τού θανάτου του τήν επαναλαμβάνουν όσοι «μετά βδελυγμίας» αποστρέφονται τήν αριστερά; Ασφαλώς όχι γιατί στεναχωριούνται που καταστράφηκε ένα πανίσχυρο προοδευτικό κίνημα και πήγαμε, βρισκόμαστε δεκαετίες πίσω. Αλλά για να επιτεθούν για άλλη μια φορά στους «ομόφρονες» τού Ηλιού διά του Ηλιού. Κάτι σαν παραλογική παράφραση τής περίφημης ρήσης του «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα»...
Δεν προσθέτουν όμως στο ετήσιο «μνημόσυνό» τους, με την ίδια επίταση, ότι ο Ηλίας Ηλιού, από το 1945 που έγινε μέλος τού Κομμουνιστικού Κόμματος, τις εμφυλιοπολεμικές και μετεμφυλιοπολεμικές συλλήψεις και εξορίες του, τα βασανιστήρια που υπέστη στον Ιππόδρομο από τη χούντα. Και ότι παρά την πίκρα που μπορεί να τού έδωσαν οι σύντροφοί του, παρέμεινε ώς τον θάνατό του προσηλωμένος στην αριστερά και στις ιδέες τού σοσιαλισμού.
Στη φωτογραφία, δίπλα στον Πρόεδρο Γιάννη Πασαλίδη, τον οποίο διαδέχτηκε, με την ιστορική κοινοβουλευτική ομάδα τής ΕΔΑ, που με την είσοδό της εν σώματι στη Βουλή το '58 και ως αξιωματική αντιπολίτευση τόσο τρόμο προκάλεσε στους αλλόφρονες, ώστε να τούς διακατέχει ακόμα και σήμερα...