Οι σκηνές σάς θυμίζουν κάτι; Αν αλλάξετε τά χρώματα, τις σημαίες και τις περικεφαλαίες, θα μπορούσαν να είχαν διαδραματιστεί στον αντίστοιχο ελληνικό χώρο. Και όχι απ' αυτούς που είδε ο Λοβέρδος...
Βέβαια, εκεί, στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν ήσαν Αφροαμερικανοί, μέλη τού κινήματος Black Lives Matter (Οι μαύρες ζωές έχουν αξία...), δεν θα έμενε κανένας ζωντανός και ας έχει ευχηθεί ο νέος Πρόεδρος, μην τους πυροβολείτε στην καρδιά, πυροβολείστε τους στα πόδια!
Γιατί όμως «συγκίνησε» διεθνώς το «δράμα» τής «μεγάλης αμερικανικής δημοκρατίας»! Τόσο που να ξεχνάμε τά δράματα χωρίς εισαγωγικά που παίζονται κατά καιρούς και αυτόν τον καιρό στις «μικρές» σαν τη δική μας; Σαν καλαμπούρι δε ακούγονται οι οιμωγές τών ελληνικών φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, με συμπεριφορά Τραμπ κατά τα άλλα, για τη «δημοκρατία Διαδηλώνοντας την ανύπαρκτη δημοκρατικότητα τους.
Μια δημοκρατία «ζόμπι» είναι η αμερικανική, που παρά τους «λειτουργικούς» θεσμούς που διαθέτει, ιδιαίτερα σε όσα εξυπηρετούν τήν ελεύθερη αγορά και τον ιμπεριαλισμό της, δεν έχει καταφέρει εδώ και διακόσια χρόνια να λειτουργήσει τόν κυρίαρχο θεσμό, τη λαϊκή κυριαρχία. Πραξικόπημα, λοιπόν, ή οπερέτα τής παρακμής (γι' αυτό και επικίνδυνη οπερέτα...) μιάς ακόμα «αυτοκρατορικής» δύναμης; Κάποιες απαντήσεις δίνονται παρακάτω...
ΤΡ.
Πραξικόπημα ή «άσκηση»!
Μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο King’s College τού Πανεπιστημίου τού Λονδίνου Άλεξ Καλίνικος, «ο λόγος για τον οποίο οι Δημοκρατικοί επιμένουν να μιλάνε για πραξικόπημα είναι γιατί έτσι παρουσιάζονται σαν προστάτες τής συνταγματικής νομιμότητας». Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αν στη θέση τών ακροδεξιών με τις προβιές βρίσκονταν μέλη τού κινήματος Black Lives Matter ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα από τους «κολασμένους» τών αμερικανικών γκέτο, η αστυνομία θα τους είχε γαζώσει με αληθινά πυρά πριν πλησιάσουν τήν πόρτα τού Καπιτωλίου.
Αυτό όμως αποδεικνύει τόν βαθύ φυλετικό (και εν τέλει ταξικό) ρατσισμό όλων τών θεσμικών οργάνων τού αμερικανικού κράτους, δεν αποτελεί απόδειξη για κάποιο οργανωμένο σχέδιο κατάληψης τής εξουσίας. Τουλάχιστον όχι ακόμα... Η πραγματοποίηση μιας πολιτειακής εκτροπής επιχειρείται όταν ένα σημαντικό τμήμα τού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου αισθάνεται ότι τα συμφέροντά του πλήττονται άμεσα από τους πολιτικούς που βρίσκονται στην εξουσία. Τότε και μόνο τότε προχωρά συντεταγμένα τήν προσπάθεια ανατροπής τους, με ή χωρίς τη βοήθεια μιας ξένης δύναμης. Στην περίπτωση τών ΗΠΑ είναι φυσικά αστείο να υποθέσουμε ότι μια ξένη χώρα έχει τη δυνατότητα ή την πρόθεση να ανατρέψει την κυβέρνηση.
Εξ ίσου αστείο όμως είναι να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποιο τμήμα τών πολιτικών και οικονομικών ελίτ που θεωρεί ότι ο Τζο Μπάιντεν θα απειλήσει τα συμφέροντά του. Αντίθετα οι ισχυρότεροι εκπρόσωποι τού ρεπουμπλικανικού οικονομικού κατεστημένου, όπως η Εθνική Ένωση Κατασκευαστών (το λόμπυ των βιομηχάνων) είχε ήδη αναγνωρίσει τή νίκη τού Μπάιντεν. Αν στη θέση του βρισκόταν κάποιος πιο ριζοσπάστης πολιτικός, όπως ο Μπέρνι Σάντερς, ίσως θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο εκδήλωσης κάποιου είδους πραξικοπήματος. Η μετάβαση όμως από τον Τραμπ στον Μπάιντεν δεν θα πλήξει τά συμφέροντα τών ισχυρών, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα επιφέρει αλλαγές σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία μειονοτήτων και τα λοιπά.
Επικίνδυνη οπερέτα...
Το γεγονός όμως ότι η εισβολή στο Καπιτώλιο δεν αποτελεί πραξικόπημα δεν την καθιστά λιγότερο τρομακτική... Οι «τραγοφόροι» εισβολείς τού Τραμπ βέβαια δεν εντάσσονται ακόμη σε ένα κόμμα μαζικής απήχησης, αφού απορρίπτουν και το ρεπουμπλικανικό κόμμα και δηλώνουν πίστη μόνο στον Τραμπ, ούτε έχουν εξασφαλίσει αποτελεσματική συνεργασία με παραδοσιακές ελίτ. Βρίσκονται όμως στο στάδιο που είχαν υπάρξει και οι πρώτοι πραιτωριανοί τού Χίτλερ στα χρόνια τής δημοκρατίας τής Βαϊμάρης. Μια δύναμη κρούσης, την οποία οι ελίτ θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν όταν αισθανθούν ότι διακυβεύονται πραγματικά τα συμφέροντά τους.
Όσο μεγαλώνουν οι οικονομικές ανισότητες, χωρίς να υπάρχουν ρεαλιστικές προτάσεις ανατροπής αυτής τής κατάστασης, τόσο θα μεγαλώνουν και οι δεξαμενές στρατολόγησης τέτοιων στοιχείων. Το γεγονός όμως ότι το πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό κατεστημένο τών ΗΠΑ συστρατεύτηκε για να καταδικάσει τήν εισβολή στο Καπιτώλιο, αποδεικνύει ότι ακόμη δεν έχει έρθει η ώρα να χρησιμοποιήσει αυτά τα εργαλεία. Όταν οι ομάδες κρούσης δεν θα σπάνε τις κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων, όπως συνέβη την Τετάρτη, αλλά θα κάνουν δηλώσεις σ' αυτές, τότε οι πιθανότητες εκδήλωσης ενός φασιστικού πραξικοπήματος θα είναι πολύ μεγαλύτερες.
Τα γεγονότα τής 6ης Ιανουαρίου έχουν εξ ίσου μεγάλη συμβολική βαρύτητα με εκείνα τής 11ης Σεπτεμβρίου. Αν το 2001 η αμερικανική αυτοκρατορία συνειδητοποίησε ότι δεν είναι άτρωτη σε εξωτερικές επιθέσεις, αυτή την εβδομάδα τού 2021 πήρε μια πρόγευση τής εικόνας που μπορεί να έχει η εσωτερική της κατάρρευση. Δυστυχώς η παρακμή τών αυτοκρατοριών είναι πάντοτε μια περίοδος δραματικών εντοπίων και διεθνών εξελίξεων, που μπορεί να οδηγήσουν σε εκατόμβες νεκρών...