Για τους εργαζόμενους και την οικονομία. Από τον λοιμό στον λιμό!

Μια οικονομία που το 2020 έκλεισε με δύο σχεδόν απανωτά lockdown (κυριολεκτικά, κλείδωμα!), δηλαδή με κλειστές επιχειρήσεις για μεγάλο διάστημα τού έτους, με τζίρο που σε κάποιους κλάδους στην καλύτερη περίπτωση δεν ξεπέρασε το 50%, με την εστίαση που έχασε σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το 79% τού τζίρου τού 2019, με την ολοκληρωτική κατα­στροφή τής εργασίας, όχι μόνο λόγω τού κορονοϊού, αλλά από τη νεο­δημοκρατική και νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που ήδη είχε ενσκήψει από την προηγούμενη Πρωτοχρονιά, είναι λογικό η κοινωνία τής παραγωγής, η κοινωνία τών πολλών, να αντιμετωπίζει το «νέο» έτος με απαισιοδοξία, ανέχεια, φόβο και ελπίζουμε οργή...

Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, οι νέοι άνεργοι θα ξεπεράσουν τις 300 ή και τις 400.000. Στις επιχειρήσεις τής εστίασης λόγου χάρη απασχολούνται 3 έως 10 εργαζόμενοι. Το κλείσιμο ενός μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων τού εν λόγω κλάδου θα συμπαρασύρει και έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανέργων. Και σήμερα, ο πραγματικός αριθμός τών ανέργων δεν είναι σε καμιά περίπτωση αυτός που εμφανίζει η κυβέρνηση. Όποιος παίρνει το επίδομα, δεν θεωρείται άνεργος. Όταν σταματήσει όμως το επίδομα, άνεργος θα είναι...

Η κυβέρνηση έχει δύο επιλογές. Είτε να διαχειριστεί τήν επικίνδυνη αυτή κατάσταση με σύνεση, σχεδιασμό και αποφάσεις ("μέτρα», που λέει...) προς όφελος τών πολλών και όχι τών ολίγων, διότι πράγματι ορισμένοι αντιμε­τωπίζουν (και) το 2021 με αισιοδοξία... Είτε εφ' όσον δεν «υπάρχουν λεφτά», να πει ξεκάθαρα στην κοινωνία ότι οδηγούμαστε σε μια μείωση τών επιχειρήσεων, που θα ξεπεράσει 25 - 30% και σε μια ανεργία σε ποσοστά άνω τού 30%, αλλά και σε ασύλληπτα κοινωνικά προβλήματα.

Ποιά κυβέρνηση όμως; Των ολίγων; Ολίγων ως ανεπαρκών, άχρηστων και κυβέρνηση τών «αρίστων» ολίγων...

ΤΡ.