Ως εδώ! λοιπόν. Η Ελληνική Δικαιοσύνη καλείται σήμερα να αποφασίσει. Εν ονόματι τού Ελληνικού Λαού... Ανεξάρτητα από την απόφαση τού δικαστηρίου, ας έχουμε το νού μας! Στο φύλλο τού Σαββατοκύριακου η «Εφημερίδα τών Συντακτών» φιλο­ξένησε τις απόψεις πρωθυπουργών (του νυν και πρώην) και πολιτικών αρχηγών, τού λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου», εν όψει τής δικαστικής απόφασης για τη Χρυσή Αυγή.

Δεν έχουμε αμφιβολία πως η εφημερίδα είχε αγαθή πρόθεση. Ίσως για να παρασύρει σε μια συμβολική, αν όχι ουσιαστική καταδίκη τού ελληνικού ναζισμού και φασισμού κάποιους «διστακτικούς» (ενδεικτικός ο πρωτοσέ­λιδος τίτλος τής εφημερίδας «Το τείχος τής δημοκρατίας», μετά φωτο­γραφιών, εκτός από τον Βελόπουλο, που είναι αδίστακτος…). Αν και όφειλε κανείς να διαβάσει και τις μέσα σελίδες, αφ’ ενός έμεινε με τήν εντύπωση, Μητσοτάκης και Σαμαράς να εμφανιστούν «βασιλικότεροι τού βασιλέως», να θυμηθούν τή Μαρφίν και να τήν μπερδέψουν με το Κερατσίνι!

Επί πλέον επεστράτευσαν τη «θεωρία τών δύο άκρων», για να ερμηνεύσουν το αναντίρρητο γεγονός. Τη δολοφονία τού Παύλου Φύσσα από την πολιτική εγκληματική οργάνωση τής Χρυσής Αυγής (ενώ στο μεταξύ είχαν υπογε­γραμμένο στο συρτάρι τους τον διορισμό στη Βουλή τής συζύγου τού «αρχηγού»...). Αλλά αφ' ετέρου και το πιο σημαντικό. Μητσοτάκης και Σαμαράς έδωσαν τό σύνθημα για να «αναδυθεί» στην ελληνική κοινωνία ένα νέο είδος αντιφασισμού. Ένας «λάιτ» αντιφασισμός, ένας αντιφασισμός «καθωσπρέπει»... Εδώ αναδύεται και το νέο ζητούμενο για την ελληνική κοινωνία (μετά τη σημερινή απόφαση).

Δεν υπάρχει αμφιβολία πώς ο φασισμός και ναζισμός τής Χρυσής Αυγής ήταν άκρως επικίνδυνος (μέχρι και ο Χρυσοχοΐδης βγήκε ελαφρά τη καρδία να δηλώσει πώς «είναι μαχαιροβγάλτες και δειλοί). Αλλά ήταν και εξ ίσου κραυγαλέος. Και αν εν τέλει καταδικαστεί, στο δικαστήριο και στη συνείδηση τού λαού, αυτό θα οφείλεται στην έσχατη ανοσιουργία του, την αναίρεση τής ζωής. Οι σημερινές εκδηλώσεις όμως και η απαίτηση για (διαρκή) καταδίκη τού φασισμού δεν πρέπει να μείνουν εκεί, ως αιωνία μνήμη τού Παύλου Φύσσα (και τού Σαχζάτ Λουκμάν).

Διότι οι κατεστημένες αστικοκαπιταλιστικές κοινωνίες ίσως δεν χρειάζονται πλέον τον εμφανή φασισμό και τις ναζιστικές εκδοχές του, για να τις βγάζουν από τα πολιτικά τους αδιέξοδα. Δείτε πώς «πολιτεύονται» σήμερα, στη ζοφερή, ολοκληρωτική (αυτή είναι η «πεμπτουσία» τού φασιστικού φαινομένου!) ατμόσφαιρα που ζούμε. Ελπίζοντας πως σήμερα θα τελειώσουμε με την πολιτική εγκληματική διάσταση τής ελληνικής εκδοχής τους, υπενθυμίζουμε μια ανάρτησή μας από άλλη περίσταση, που δεν είναι άσχετη με τό τί έχουμε τώρα να προσέξουμε.

Φασισμός δεν είναι μόνο να σού κλείνουν το στόμα και τ’ αφτιά. Να σε χτυπάνε και να βιαιοπραγούν. Να δολοφονούν. Αυτά είναι αυταρχισμός και τραμπουκισμός. Διεστραμμένη, φονική διάσταση τής πολιτικής.

Φασισμός είναι να σού λένε τί θα βλέπεις και τί θ’ ακούς! Τί κατα­λαβαίνεις και τί θα λες…

Φασισμός δεν είναι να σε κλείνουν στο σπίτι και να χάνεις τη δουλειά σου για λόγους ανωτέρας βίας. Φασισμός είναι να σού υποβάλλουν τί είναι ανωτέρα βία.

Φασισμός δεν είναι να σού κλείνουν τούς δρόμους και τις πλατείες. Φασισμός είναι να μην καταλάβεις τούς λόγους που τις κλείνουν και θα τις κλείνουν.

Φασισμός δεν είναι η υποχρηματοδότηση και η εγκατάλειψη τού πολιτισμού. Φασισμός είναι ο μορ­φασμός τής Μενδώνη για τον Ξαρχάκο.

Φασισμός δεν είναι η Πρόεδρoς τής Δημοκρατίας να μιλάει για πολιτικό και κοινωνικό διχασμό. Φασισμός είναι ο διχασμός να υποθάλπεται με την παρουσία και τη συγκίνησή της.

Φασισμός δεν είναι η σκηνοθετημένη φιέστα τής Μαρφίν. Φασισμός είναι να αναγκασθεί ο Αλέξης Τσίπρας και ο Δημήτρης Κουτσούμπας να κάνουν αυτό που χωρίς το στήσιμο τής φιέστας δεν θα έκαναν, πάντως όχι σήμερα!

ΤΡ.