Ταχύτατη και οδυνηρή η μετάβαση από την περίοδο τού καθολικού αυτοθαυμασμού στην περίοδο τής γενικευμένης αγωνίας, που την επιδεινώνει η αμήχανη και «συμπτωματική» κυβερνητική αντιμετώπιση τού δεύτερου κύματος τής πανδημίας.
Για πτώση πρόκειται, όχι για απλή μετάβαση. Όταν με υγειονομικά επιχειρήματα τού τύπου «δεν είναι επικίνδυνος ο συνωστισμός για δυο ή τρεις ώρες» (Χάρης Θεοχάρης έφα) δόθηκε το προβάδισμα στους δείκτες τού τουρισμού και τής οικονομίας, δόθηκε συγχρόνως και το μήνυμα τής πάνδημης χαλάρωσης.
Εσκεμμένα ελάχιστοι οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι στις πύλες τής χώρας, υποστύλωναν απλώς την επίσημη σιγουριά πως όλα πάνε καλά. Όταν όμως τα υποστυλώματα είναι κατασκευασμένα με πειραγμένα υλικά, τίποτε δεν πάει καλά. Το οικοδόμημα, όσο στολισμένο και αν είναι, δεν θ’ αντέξει. Όπως και έγινε. Το στοίχημα κορώνα ή γράμματα ήρθε ...κορωνοϊός.
Πολύ γρήγορα, πριν καν ανθήσουν κάποια χαμόγελα, οι αριθμοί θυμάτων και κρουσμάτων έπαψαν να είναι ανεκτοί, αν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί ανεκτός ο θάνατος συνανθρώπων μας. Αυτοσυστηθήκαμε σαν οικουμενικό παράδειγμα αντιμετώπισης τού κορωνοϊού, αυτοδιαφημιστήκαμε σαν ο ασφαλέστερος τουριστικός προορισμός, πλην μασώντας τις δάφνες υπνωτιστήκαμε.
Μετά τον Ιούλιο εμπιστευτήκαμε τον ήλιο και τις υψηλές θερμοκρασίες σαν να επρόκειτο για το απόλυτο αντιπανδημικό όπλο, παρ’ ότι οι επιστήμονες επέμεναν στην προειδοποιητική άποψή τους πως η ηλιακή ασπίδα είναι διάτρητη, αν όχι σκέτος μύθος. Αλλά έχει ήδη γίνει σαφές ότι η πολιτική συνεκτιμά ολοένα και λιγότερο τον επιστημονικό λόγο κατά την ώρα τών αποφάσεών της.
Η εσπευσμένη επανεμφάνιση τού υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας σε τηλεοπτικά μίνι διαγγέλματα μόνο το ενδιαφέρον τών επιθεωρησιογράφων ανανέωσε. Τί πιο γκροτέσκο, τί πιο αυτογελοιογραφούμενο, από έναν αρμόδιο που νουθετεί το πανελλήνιο φορώντας μάσκα στον αντισηπτικό, ασφαλή χώρο τού υπουργείου ή τού στούντιο, με κανέναν κοντά του; Η υπερβολή ακυρώνει εν τη γενέσει του τον φρονηματιστικό λόγο.
Το «παράδοξο Χαρδαλιά» πάντως δεν είναι το μοναδικό. Αποκαλυπτικότερο είναι το «παράδοξο Κικίλια». Ο υπουργός Υγείας, ο δημοφιλέστερος τής κυβέρνησης κατά τις δημοσκοπήσεις, κυρίως δε ο επιτυχημένος, αφού κρίθηκε διατηρητέος στον οιονεί ανασχηματισμό, έχει υποστεί τέτοιαν αφαίρεση αρμοδιοτήτων, ώστε η εξουσία του να μην είναι μεγαλύτερη από την εξουσία ενός τιτουλαρίου.
Αλλά με έναν επί ψιλώ ονόματι υπουργό Υγείας, γιατί να αναμένεται υψηλός ο δείκτης εμπιστοσύνης προς τις κυβερνητικές «θεραπευτικές» επιλογές;