*γέλη, αγγλ. gel, πρβλ. ιταλ. gelatina, υλικό σε ρευστή κατάσταση, ουσία σε κρεμώδη μορφή, αλοιφή, ο ζελές...
Χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κατέβηκαν το Σαββατοκύριακο στους δρόμους και στις πλατείες τους να διαμαρτυρηθούν κατά τού ρατσισμού και του αυταρχισμού (και όχι μόνο, βλ. Ισραήλ) με αφορμή τον φόνο τού Τζωρτζ Φλόυντ στις ΗΠΑ. Εδώ το Πνεύμα το Άγιο μάς παρέσυρε στην ύπαιθρο και στις παραλίες.
Δικαιολογημένα ίσως μετά την τρίμηνη καραντίνα. Το «καθήκον» μας άλλωστε απέναντι στην επικαιρότητα το έχουμε επιτελέσει. Οι συνήθεις «ύποπτοι» και ύποπτοι για την αστυνομία κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την αμερικανική πρεσβεία και ξανά το επεχείρησαν. Οι μαθητές και μαθήτριες ενός Λυκείου τής Θεσσαλονίκης πεσμένοι στο έδαφος αναπαρέστησαν το συμβάν στο κράσπεδο τού πεζοδρομίου τής Μινεάπολης. Οι πολλοί σώζουμε μέσω αυτών την «υπόληψη» της διεθνούς αλληλεγγύης μας. Ωστόσο...
Εδώ, δεν χρειαζόμαστε έναν άδικο θάνατο σαν τού Τζωρτζ Φλόυντ, για να βρισκόμαστε κάθε μέρα έξω από τα εμβληματικά και «εξουσιαστικά» κτίρια, στους δρόμους και στις πλατείες τών Αθηνών και των άλλων πόλεων. Με τη σωματική μας παρουσία. Ως αντίβαρο στην «κατανάλωση» πνεύματος (αγίου ή ανοσίου) μπροστά στον υπολογιστή και στα άλλα ηλεκτρονικά μέσα, στη διάρκεια τής καραντίνας και πριν.
Τα συνεχώς εξελισσόμενα αυτά μέσα δεν υποστέλλουν την αλληλεγγύη, την πληροφόρηση και την επικοινωνία μας. Αντίθετα μάλιστα την διευκολύνουν και την επεκτείνουν στο έπακρο. Δυστυχώς όμως χωρίς τόσο τη δική μας παρέμβαση. Πρόκειται άλλωστε για «μέσα παραγωγής», σύμφωνα με τη δική μας ανάλυση, που απαιτούν επανάσταση. Το κακό που κάνουν είναι πως περιορίζουν και αδυνατίζουν τη φυσική παρουσία, τη «χειρωνακτική» παρέμβαση, τη ρώμη που απαίτησαν και απαιτούν οι κοινωνικές εξεγέρσεις, κοντά στις ιδέες τού πνεύματος. Και βλέπουμε να υπάρχουν ακόμα σε κοινωνίες που αυτάρεσκα θεωρούμε τελειωμένες...
Η φυσική ανθρώπινη διαμαρτυρία και διαδήλωση οργής για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Εδώ, όχι στην Αμερική ή στη Μέση Ανατολή. Εδώ που βρήκαν την απρόσμενη ευκαιρία μιάς «πανδημίας» (σε εισαγωγικά ή όχι) να κάνουν απροκάλυπτα πράξη αυτά που είχαν χρόνια στο μυαλό τους. Μπροστά στα μάτια μας. Να καταστρέφουν προς όφελός τους την οικονομία, την εργασία, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη (να συνταξιδεύει ο εισαγγελέας με τον κατηγορούμενο!). Και ρίχνοντας στάχτη στα μάτια μας. Να σκορπάνε τα εκατομμύρια τών φόρων και των μνημονίων που πληρώνουμε στα φιλικά τους «μέσα» και στις τσέπες τών φίλων τους (σε σλόγλαν που ...is a state of mind και που τάχατες είχαν χρησιμοποιήσει και οι σοβιετικοί!)...
Μα καλά, τέτοια ανοσία έχουμε υποστεί; Ζελέ έχουν κάνει το μυαλό μας;