Ο έρωτας δεν απαγορεύεται. Δεν κυκλοφορεί, περιίπταται!
To 1908 ο πηλιορείτης γιατρός Γεώργιος Καραμάνης υποψιάζεται
ότι πάσχει από φυματίωση. Iδρύει το πρώτο ορεινό σανατόριο στην
Ελλάδα στα Χάνια του Πηλίου και αφιερώνει το υπόλοιπο της ζωής
του στη θεραπεία της φυματίωσης. Οι βαλκανικοί πόλεμοι και στη συνέχεια ο πρώτος παγκόσμιος μετατρέπουν το σανατόριο σε κοιτίδα θεραπείας της φυματίωσης.
Το 1919 φτάνει στο σανατόριο η Άννα Καμπανάρη και αναστατώνει τη ζωή του γιατρού Καραμάνη, αλλά και ολόκληρου του σανατορίου. Ο γιατρός Καραμάνης την παντρεύεται παρά τα τριάντα χρόνια που τους χωρίζουν. Το σανατόριο, λόγω των επαφών της Άννας με την αθηναϊκή διανόηση, μετατρέπεται σε πόλο έλξης για τον Παλαμά, τον Σεφέρη, τον Τσάτσο, τον Σικελιανό. Ο γοητευτικός Άγγελος Σικελιανός θα σαγηνεύσει την Άννα
και το σανατόριο θα γεννήσει έναν μοιραίο έρωτα.
Επειδή η φυματίωση είναι μια αρρώστια με ρομαντική θεραπεία, το σανατόριο έμελλε να γεννήσει και άλλους έρωτες. Με την αποχώρηση των Γερμανών από το Πήλιο, ο Γιατρός Καραμάνης έρχεται σε συμφωνία με την Εβραϊκή Φιλανθρωπική Οργάνωση της Αμερικής (JOINT) για τη νοσηλεία φυματικών Εβραίων απ’ όλη την Ελλάδα και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας. Η θεραπευτική αγωγή και η φροντίδα του γιατρού, δίνουν ζωή στους εβραίους ασθενείς και εκείνοι δίνουν ξανά ζωή στο ταλαιπωρημένο από τον πόλεμο σανατόριο.
Η ελληνοεβραία Ντορέτα Μέντα φτάνει στα είκοσι τέσσερά της στο σανατόριο του Πηλίου. Και όπως η ίδια εμπιστεύεται πολύ αργότερα στην κόρη της, στο σανατόριο πέρασε τις πιο ωραίες στιγμές τής ζωής της. Ίσως ήταν η μαγική δύναμη του βουνού, ίσως και ο πόνος τής ασθένειας, που έχει ανάγκη τον έρωτα να τον απαλύνει. Αλλά το φαγητό και ο καθαρός αέρας δεν έμελλε να είναι η μοναδική της απόλαυση της Ντορέτας. Στο σανατόριο γνωρίζει τον Γκυ, τον έρωτα της ζωής της. Περνάνε μαζί έξι μήνες γεμάτους όνειρα και σχέδια για το μέλλον...