Γι' αυτό ακριβώς οφείλει να συμβάλει να μην είναι! Το βασικό ατού...
Στη σημερινή εποχή η ειδοποιός διαφορά της ριζοσπαστικής αριστεράς από την κεντροαριστερά ή τη σοσιαλδημοκρατία είναι η σταθερή, έμπρακτη και ταυτόχρονα ρεαλιστική εναντίωση στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Αριστερές (κυβερνητικές) μεταρρυθμίσεις σημαίνει πρώτα και κύρια μεταρρυθμίσεις που αντιτίθενται στις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις».
Η επιχειρηματολογία πολλών από τον χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας ή ευρύτερα της διανόησης, είναι σαφές ότι επιδιώκουν ακριβώς το αντίθετο. Τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της κεντροαριστεράς που θα αντικαταστήσει το χρεοκοπημένο και ανύπαρκτο πλέον ΠΑΣΟΚ.
Το κύριο επιχείρημα όμως που χρησιμοποιείται υπέρ της «πασοκοποίησης"* δεν είναι τόσο η ανερυθρίαστη άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να «βάλει νερό στο αντι-νεοφιλελεύθερο κρασί του». Όσο κάτι που υπόρρητα, αλλά και ρητά ενίοτε, θεωρείται ως κοινό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στην «ένδοξη» περίοδό του.
Το κοινό αυτό χαρακτηριστικό ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν συμμερίζονται μόνον οι καθεστωτικοί κύκλοι και οι «άσπονδοι φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ. Ενυπάρχει και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Σε πρόσφατο σχόλιο αριστερής εφημερίδας εκφραζόταν η πεποίθηση πως δεν αναγνωρίζεται επαρκώς η σημασία του Αλέξη Τσίπρα από φόβο μήπως κατηγορηθούμε για αρχηγισμό.
Ενώ η ενδοκομματική κριτική συχνά είναι δριμύτατη και εκφράζεται απολύτως ελεύθερα, υπάρχει ένα άρρητο «ταμπού» όσον αφορά τον πρόεδρο του κόμματος. Η κατάσταση αυτή αμβλύνει σοβαρά τη δημοκρατική επαγρύπνηση στις εσωκομματικές διαδικασίες λήψης των αποφάσεων και στηρίζεται σε μια πλήρως αντι-αριστερή σύλληψη της κομματικής και πολιτικής πραγματικότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα «ενηλικιωθεί» όταν συνειδητοποιήσει, όχι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι το βασικό του ατού, διότι είναι, αλλά ότι αυτό ακριβώς είναι μια σοβαρή ανεπάρκεια που πρέπει να ξεπεραστεί...
* Ο όρος «πασοκοποίηση», εκτός των άλλων, στο εξωτερικό τουλάχιστον («pasokification», υπάρχει και ως λήμμα στη
Wikipedia), έχει ένα πασιφανώς αρνητικό πρόσημο. Σηματοδοτεί τη ραγδαία εκλογική και όχι μόνο παρακμή των
σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που παρασύρθηκαν από νεοφιλελεύθερες πολιτικές.