Και ο πλέον κακόβουλος, πολίτης ή κόμμα, οφείλει να να ομολογήσει ότι τα επικοινωνιακά «κατορθώματα» της νέας διακυβέρνησης όχι μόνο ισοφάρισαν, σε εκατόν δέκα πέντε (115) ημέρες, αλλά υπερέβησαν κατά πολύ εκείνα της «πρώτης φοράς αριστεράς» των χιλίων εξακοσίων είκοσι πέντε ημερών (1625 ακριβώς!) Οι τρεις ωστόσο τελευταίες ημέρες αρκούσαν...
Ερχόμενοι με φόρα στην εξουσία δεν πήρανε χαμπάρι, παρ' ότι τα χρόνια της κρίσης που κυβέρνησαν έπρεπε να είχαν πάρει μυρουδιά, πως θα τους παίρνουμε κι εμείς χαμπάρι! Άλλωστε, χρησιμοποιούμε το ίδιο «όπλο»...
Το «ρεσιτάλ» που δώσανε το τριήμερο το άνοιξε δυο μέρες πριν ο «πρωταγωνιστής». Περιδιαβάζοντας το Google ο πρωθυπουργός, στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσα σε Μακεδόνες, έκρινε και το διαλαλήσανε on line
(ώσπου καταλάβανε τί έκανε και το μαζέψανε, επικοινωνιακώς...) ότι το Makedonia τους πάει καλύτερα (των Μακεδόνων) από το Macedonia. Βλ. εδώ: Ένα έξυπνος άνθρωπος...
Με την έναρξη των εορτασμών, η συμπτυχιούχος του από το Harvard υπουργός επί της Παιδείας ...δίνει ρέστα στην Ιστορία. Οι πατεράδες και οι παππούδες μας το 1940 είχανε το ίδιο πρόβλημα που έχουμε κι εμείς το 2019, τον λαϊκισμό! Χθες, ύστερ' από τον διασυρμό και την κατακραυγή, το μάζεψε και μίλησε για φασισμό και ναζισμό, και πλέον φοβόμαστε πως στην επέτειο του 2020 θα πιάσει στο στόμα της ...το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ (προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία είναι ικανοί!). Βλ. εδώ: Η επέλαση των αρίστων... Και εδώ:
Η παλινδρόμηση της ιστορίας...
Στο μεταξύ, στη Θεσσαλονίκη πάλι (είχε την τιμητική της!), παρεμβαίνει ο «βούδας» της παράταξης (δεύτερη φορά μέσα σε δέκα χρόνια!) και τί «σημαντικό» μας λέει; Θα βρεθούμε αντιμέτωποι σε μεγάλες προκλήσεις...
Ανήμερα της εορταζομένης επετείου, ο συνάριστος πρωθυπουργός από το Καστέλι της Κρήτης «καλύπτει» την υπουργό του επί της Παιδείας στην τελευταία δήλωσή της. Μετά την παρέλαση που παρακολούθησε δηλώνει
ως σημαντικό, η ψήφος στους αποδήμους απόδειξη της ενότητας του ελληνισμού! Η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων επ' αυκαιρία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου μιλάει για τον εθελοντισμό! Την ίδια ώρα στην παρέλαση της Αθήνας το «περιφερειακό» ζεύγος παρακολουθεί εμβριθώς από την εξέδρα των επισήμων ...τα κινητά του!
Και το αποκορύφωμα, ένας γνωστός και (μη) εξαιρετέος βουλευτής τους καταθέτει αφ' εαυτού γονατιστός στεφάνι μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη! Τί πιο πατριωτικό και συγκινητικό, θα πείτε. Έχουμε όμως βάσιμο λόγο να ρωτήσουμε. Εις μνήμην ποίων το κατέθεσε και εκ μέρους ποίων; Για να στοιχειοθετήσετε την απάντησή σας, βλ. εδώ: Τί δεν θέλουν να θυμόμαστε σήμερα...
Όλ' αυτά μπορεί να φαίνονται αστεία (και ίσως κι εμείς εδώ και στις αναρτήσεις που σας παραπέμπουμε να τα διακομωδούμε κακώς). Αλλά δεν είναι. Την επικοινωνία αφορούν, και ο ίδιος ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης (από τη Θεσσαλονίκη πάλι, αν δεν κάνουμε λάθος) είχε σε ανύποπτο χρόνο δηλώσει πως τον ενδιαφέρει
η επικοινωνία και όχι η ουσία! Αν λοιπόν στην επικοινωνία «προσέχουν» τόσο, μπορεί κανείς να αντιληφθεί
πώς αντιμετωπίζουν την ουσία των πραγμάτων.
Για να συνδεθούμε με την αρχή. Και οι πλέον κακόβουλοι οφείλουν να παραδεχθούν, πλέον, ότι η απελθούσα διακυβέρνηση, με όλα τα κουσούρια της (και ήταν πολλά, αφήνουμε τί στοίχισε στην ίδια την αριστερά), τους παρέδωσε μια χώρα χωρίς άμεσα προβλήματα. Εννοούμε, χωρίς άμεσα προβλήματα γι' αυτούς που την «παρέλαβαν». Γιατί όσον αφορά εμάς, μαζί με τη διακυβέρνηση τους παρέδωσε και τις οικονομίες μας, που βλακωδώς είχε την αντίληψη πώς μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει εν ευθέτω χρόνω.
Τώρα οι «παραλαβόντες», με τα λεφτά μας, αλωνίζουν στις εξέδρες και κάνουν τον καμπόσο υποσχόμενοι λαγούς και πετραχήλια. Κι εδώ που τα λέμε μπορεί ...να φορέσουμε πετραχήλι και να φάμε λαγό! Δηλαδή, να δούμε για κάποιο διάστημα «καλύτερες μέρες» (κάποιοι άλλοι ακόμα πιο καλύτερες, χωρίς εισαγωγικά!), αλλά σε βάθος χρόνου, μπρος και πίσω, λαός και κοινωνία να κάνουμε απεγνωσμένες στάσεις στην Ιστορία...
Αν μάλιστα ξαναζήσουμε Μητσοτάκη πρωθυπουργό και Καραμανλή πρόεδρο (της Δημοκρατίας), το μόνο που μένει είναι να φουντάρουμε ομαδικώς. Όχι τιποτ' άλλο, αλλά γιατί δεν θ' αντέξουμε να το ξαναζήσουμε πάλι μετά από είκοσι ‐ τριάντα χρόνια!