Είναι ζήτημα προθέσεων! Άλλως, προτάγματος... Ανάσταση είναι σε κάθε περίπτωση η επαναφορά στην προτέρα κατάσταση. Επανάσταση, η ανα­τροπή μιας κατάστασης μη επιθυμητής, αβίωτης, που σε εξωθεί να τήν ανατρέψεις, με σχέδιο ή την απεγνωσμένη ελπίδα ότι θα βιώσεις μια καλύτερη απ' αυτή που ανέτρεψες.

Ευχηθήκαμε το βράδυ «Καλή Ανάσταση!». Και όπως κάθε χρόνο, η ευχή μας εκπληρώθηκε. Θα ξανανέβουμε τόν Γολγοθά, θα υποστούμε ξανά τη Σταύρωση και τη Ζωή εν Τάφω. Ο άνθρωπος με τον οποίο συμπάσχουμε έζησε και τα υπέστη μία φορά... Για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο, χρειάζεται μια επί πλέον πρόθεση. Δεν εννοούμε κατ' ανάγκη βία, όπλα και αίμα. Αλλά την πιεστική, ενδεχομένως βίαιη, προϋπόθεση κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών που επιτρέπουν σ' έναν λαό να κινείται ανιών στην ιστορία.

Το κύριο στοιχείο τής φαύλης κατάστασης στην οποία έχουμε περιπέσει, το κράτος, δεν λειτουργεί, σύμφωνα με τους ιστορικούς δημοκρατικούς κανόνες, για τους οποίους έχει χυθεί αίμα και δάκρυ. Δηλαδή, ισότιμα, ως συνι­σταμένη τών κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών, με άλλα λόγια ως ουδέτερο πεδίο τής πάλης τών τάξεων. Η κοινωνική πλάστιγγα έχει γείρει υπερβολικά και επικίνδυνα προς το δεξιό τάσι. 

Το σημαντικότερο ίσως θαύμα απ' όσα πραγματικά έκανε ο εκ Παλαιστίνης επαναστάτης ήταν να εκδιώξει τούς εβραίους εμπόρους από τον οίκο τού πατρός του. O «οίκος», που έχουν καταλάβει «εθνικοί» και άλλοι έμποροι, είναι το κράτος τών πατέρων μας. Εκείνοι, πράγματι, το απέκτησαν με βία, όπλα και με το αίμα τους...

ΤΡ.