Η είδηση (και η «σκηνή") που «επαιξε» την εβδομάδα που πέρασε στα ευρωπαϊκά και στα ελληνικά ΜΜΕ. Ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Σαρλ Μισέλ στρογγυλοκάθονται στις πολυθρόνες και αφήνουν τήν κυρία Ούσουλα φον ντερ Λάιεν όρθια και σύξυλη!
Δεν θα μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες τού πρωτοκόλλου, ούτε για την «αγενή» συμπεριφορά δύο «ισχυρών» ανδρών απέναντι στο «ασθενές" φύλο. Έχουμε άλλωστε ξαναπεί, είτε γυναίκα είτε άνδρας, όταν ασκείς εξουσία, είσαι τού ιδίου γένους. Από την Μάργκαρετ Θάτσερ ώς την Γκόλντα Μέιρ (και χωρίς να τις συγκρίνουμε μαζί τους, τις ημεδαπές κυρίες που κατέχουν εξουσία, Κεραμέως, Νικολάου...).
Και καλά από τον Ερντογάν, μπορεί κανείς να τό περίμενε (και για άλλους λόγους, που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης). Αλλά ο ευαίσθητος Ευρωπαίος μεσιέ Σαρλ Μισέλ, πώς απεμπόλησε τόσο ελαφρά τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής» με το που βρέθηκε σ' ένα «ανατολίτικο» περιβάλλον; Ή η πανδημία τού κορονοϊού έχει φέρει τά πάνω κάτω σε όλα τα επίπεδα;
Δεν είχε ακούσει στις αρχές τής εβδομάδας τον αντιπρόεδρο τής κυρίας Ούρσουλας και τής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον έλληνα Μαργαρίτη Σχοινά, να λέει; «Για μένα αποτελεί θετική έκπληξη τό ότι αυτή η γενικευμένη κρίση (η πανδημία τού κορονοϊού) δεν ανέτρεψε τις αξίες μας, τις αρχές μας». Και ότι. «O ευρωπαϊκός τρόπος ζωής μας κλονίστηκε, απειλήθηκε, αλλά άντεξε»...
Αλήθεια, κύριε Μαργαρίτη μας, σε τί συνίσταται ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής»! Τον οποίο «πρέπει να περιφρουρήσουμε», όπως ο ίδιος είχατε δηλώσει άμα τη εκλογή στο αξίωμά σας. Και πώς αυτός ο «τρόπος ζωής» αποκτήθηκε; Το ερώτημά μας δεν αφορά φυσικά το ευρωπαϊκό (και αστικό) «σαβουάρ βιβρ»...
Από πού ν' αρχίσουμε; Τί να πρωτοθυμηθούμε; Τούς Στραυροφόρους (που σαν αύριο το 1204 κατέλαβαν τήν Κωνσταντινούπολη) και την Αποικιοκρατία, που απομύζησε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τών άλλων ηπείρων, για να κρατηθεί εν ζωή η Γηραιά; Τον τρόπο που συμπεριφέρεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στους πρόσφυγες και στους μετανάστες, το «χαρτοφυλάκιο» τών οποίων κρατά στην Επιτροπή ο ίδιος κύριος Σχοινάς;
Και πώς περιφρουρούμε τον «ευρωπαϊκό τρόπο» τής κοινής υποτίθεται ζωής μας; Με τα σκληρά μνημόνια που επέβαλε η Ένωση στα αδύναμα μέλη της, με πρώτο την πατρίδα τού κυρίου Σχοινά; Ή με την πολιτική και πρακτική τών Ευρωπαίων αρχόντων απέναντι στους πολίτες τους που επλήγησαν από την πανδημία, τη διάθεση και διάκριση τών εμβολίων μεταξύ ισχυρών και αδυνάτων και ουκ έστι τέλος...
Και εν πάση περιπτώσει, πότε οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έδειξαν ανάλογη ευαισθησία απέναντι σε τόσες άλλες, χειρότερες συμπεριφορές τού Ερτντογάν, από το να μη έχει διαθέσιμη μια πολυθρόνα για την κυρία Ούρσουλα;