Με 300 εκλέκτορες! Έναν έρωτα με την Αμερική τόν έχουμε. Από παλιά και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε σήμερα εδώ τούς λόγους. Την Βόρεια Αμερική εννοείται και δη τις Ηνωμένες Πολιτείες της, που έχουν καταχραστεί τό όνομα ολόκληρης τής ηπείρου.
Και φυσικά χαρήκαμε που δεν ξαναβγήκε ο Ντόναλντ Τραμπ. Πώς γίνεται βέβαια από τη μια να χαίρεσαι που δεν ξαναβγήκε Πρόεδρος στις ΗΠΑ ένας ακροδεξιός Ρεπουμπλικάνος, ρατσιστής και αντιαισθητικός μισογύνης και από την άλλη να μη χοροπηδάς που βγήκε ο αγαθός Δημοκρατικός Τζο, αυτό μόνο ένα αριστερό «σχιζοειδές" μυαλό μπορεί να στο εξηγήσει, αλλά δεν είναι τής ώρας. Τής ώρας είναι και τού χρόνου όλου που πέρασε μια πρωτοφανής για τα ελληνικά ιδεολογικοπολιτικά δεδομένα διαπίστωση.
Από τα αριστερά ίσαμε τα δεξιά (την ακροδεξιά τη θεωρούμε δεδομένη, στον Τραμπ), άλλοι με μισόλογα, άλλοι κραυγαλέα, όλοι ήθελαν να βγει ο Μπάιντεν! Και δεύτερο θαυμαστικό, κραυγαλέα το επιθυμούσε η δεξιά, κατά συνθήκη ομοϊδεάτισσα τού Τραμπ! Μας απασχόλησε πολύ αυτό, ώσπου να καταλήξουμε σε μια πολιτικοψυχολογική ερμηνεία, σχιζοφρενική εκ πρώτης όψεως, αλλά ρεαλιστική, στην ελληνική πραγματικότητα που ζούμε.
Νά χθες βράδυ και φανταζόμαστε όλη μέρα σήμερα, που ο κορονοϊός σπάζει όλα τα κοντέρ του, κόσμος μπαίνει στους αναπνευστήρες και πεθαίνει, τα ελληνικά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ζητωκραυγάζουν, τη νίκη τού Μπάιντεν! Και νά ο Μπάιντεν εκείνο και νά η Καμάλα ετούτο, κοσμοϊστορικό γεγονός που η Αμερική, οι ΗΠΑ δηλαδή, θ' αποκτούσε τήν πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρο! Δεν λέμε, νικήσανε και ο Τζό και η Χάρις του...
Και επειδή εμείς δεν πολυκαταλαβαίνουμε τά ιδιαίτερα εκλογικά συστήματα κάθε μιας τών Ηνωμένων Πολιτειών και μετράμε μόνο το αποτέλεσμα τής λαϊκής ψήφου, ναι νίκησαν πανηγυρικά. Αλλά, συνέλληνες, λίγο κράτει τήν αμερικάνικη χαρά μας και λίγη συναίσθηση τής κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε! Πολλά ζητάμε... Γιατί, αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός. Το lockup τής νίκης τού Μπάιντεν να διασκεδάσει το lockdown τού Μητσοτάκη και τα χθεσινά «αποτελέσματα» τού κορονοϊού...
Μένει ακόμα μια εξήγηση. Τα ελληνικά κεντροαριστερά (όσα υπάρχουν) ΜΜΕ θεωρούμε λογικό να ταχθούν με έναν Δημοκρατικό υποψήφιο Πρόεδρο τών ΗΠΑ. Αν και πολλά μπορεί να πει κανείς για τη δημοσιογραφική δεοντολογία και αντικειμενικότητά τους (άκριτη «αναμετάδοση» από τα αμερικανικά «δημοκρατικά» ΜΜΕ, λόγου χάρη όσον αφορά το «ουκρανικό σκάνδαλο» τού υιού Μπάιντεν που κουκουλώθηκε).
Τα ελληνικά όμως φίλια προς μια δεξιά κυβέρνηση ΜΜΕ γιατί ξιφούλκησαν με τόση ζέση υπέρ τού Δημοκρατικού υποψηφίου; Μια πρώτη εξήγηση θα μπορούσε να είναι πως περιμένουν από τον Μπάιντεν μια άλλη στάση στα ελληνοτουρκικά, μετά την ψυχρολουσία (και διπλωματική πανωλεθρία) που υπέστη ο πρωθυπουργός μας στον Λευκό Οικο τού Τραμπ τον περασμένο χειμώνα...
Yπάρχει μια πιο «βαθειά» εξήγηση... Σιγά μην ενδιαφέρεται η Μαύρη Τρύπα τής ελληνικής δημοσιογραφίας που άφησε πίσω του ο Θέμος Αναστασιάδης για τα εθνικά θέματα! Μιλώντας όμως συνεχώς και ξιφουλκώντας υπέρ ενός «δημοκρατικού» υποψηφίου, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ καλύπτουν τον οχετό τού άκρατου εθνικισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, που ξεχύνουν στην ίδια σελίδα, ενώ στις άλλες σελίδες δικαιολογούν την καταδυνάστευση τών εργαζομένων, την αστυνομική βία, τη «συνταγματική» κατάλυση τής Δημοκρατίας. Παράλληλα, προφέρουν δημοκρατικό άλλοθι στη φίλη και χρηματοδότρια κυβέρνηση τού κυρίου Μητσοτάκη, ο οποίος ωστόσο κυβερνά με τις προαναφερθείσες πρακτικές, ακριβώς όπως ο Τραμπ!
Καλή Κυριακή, καλά να περνάμε στην 51η Πολιτεία τών ΗΠΑ...