Εξουσία και επιστήμη «πυροβολούν» τις τελευταίες ημέρες από κοινού την «ατομική ευθύνη» τών πολιτών...
Όταν εκδηλώθηκαν πάνω από σαράντα κρούσματα σ' ένα γηροκομείο, ο κύριος Σωτήρης Τσιόδρας έσπευσε να «στοχοποιήσει» εργαζόμενο. Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ τόν παρουσίασαν περίπου ως «δολοφόνο» τών ηλικιωμένων τροφίμων (τέσσερις - πέντε απ' αυτούς κατέληξαν). Για να δούμε, ποιός πραγματικά φταίει (ΤΡ.):
Η κυβέρνηση που πανηγύριζε τη νίκη απέναντι στον κορονοϊό και διαφήμιζε τη χώρα ως «προορισμό ελεύθερο από CoViD-19», βλέπει τώρα τις απόλυτα προβλέψιμες συνέπειες τών πράξεών της και προσπαθεί να ρίξει όλο το βάρος τών ευθυνών γι' αυτές στους πολίτες που «χαλάρωσαν», με τον προπαγανδιστικό μηχανισμό τών ΜΜΕ να επιμένει πως «δεν φταίει ο τουρισμός».
Βέβαια όλη αυτή η εικόνα πάσχει από πολλά οξύμωρα και αλληλοσυγκρουόμενα σχήματα. Αν η χώρα ήταν ελεύθερη από τον ιό και τον είχε νικήσει, τότε η «χαλάρωση» των πολιτών δεν θα έπρεπε να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο. Αν ο τουρισμός δεν φταίει για την αύξηση τών κρουσμάτων, τότε η χώρα δεν είχε «νικήσει» τον ιό. Αν η κυβέρνηση είχε αντιμετωπίσει σοβαρά την πανδημία, τότε οι πολίτες θα δυσκολεύονταν να «χαλαρώσουν»...
Τα κυβερνητικά αφηγήματα περί ευθύνης είναι διαχρονικά σχεδιασμένα για απομακρύνουν τήν ευθύνη από την εξουσία. Είτε πρόκειται για την οικονομική κρίση, για την οποία έφταιγε η αδιευκρίνιστη συλλογική ευθύνη τού «μαζί τα φάγαμε», αλλά όχι ο τραπεζικός τζόγος, οι κυβερνητικές σπατάλες υπέρ ημετέρων και ντόπιων ή ξένων επιχειρήσεων, οι εξωχώριες φοροαποφυγές της ελίτ...
Είτε για τη σημερινή όξυνση τής πανδημίας, για την οποία δεν φταίνε οι ελλιπείς έλεγχοι κατά την είσοδο στη χώρα, οι υποκλίσεις σε εκβιασμούς διεθνών τουριστικών γραφείων, πλοιοκτητών και παπάδων, τα αυτοαναιρούμενα μέτρα, τα «greek statistics» στα τεστ και τη γεωγραφική τους κατανομή... Φταίει όμως μια εξ ίσου αδιευκρίνιστη έλλειψη «ατομικής ευθύνης», η οποία στην ουσία είναι η ίδια λογική τού «μαζί τα φάγαμε».
"Ευθύνεστε ο καθένας ατομικά και όλοι συλλογικά για τα αυξημένα κρούσματα, εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε», είναι το υπόρρητο μήνυμα που επαναλαμβάνεται πίσω από τις λέξεις τών κυβερνητικών παραγόντων, τών τίτλων και των σχολίων τών φιλικών ΜΜΕ και δημοσιογράφων, ακόμα και πίσω από τις νουθεσίες τού κυρίου Τσιόδρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η υπόθεση με τα κρούσματα στον οίκο ευγηρίας στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Εκεί όπου υποδείχτηκε ως «ένοχος» μέλος του προσωπικού, που είχε λέει συναντηθεί με κοντινό του πρόσωπο, το οποίο είχε πάει λέει σε συναυλία σε κάποιο μπητς μπαρ τής Χαλκιδικής...
Καμία κουβέντα όμως δεν έγινε για την έλλειψη πρωτοκόλλων στους οίκους ευγηρίας, που είναι πασίγνωστο ότι συγκέντρωσαν μεγάλα ποσοστά θανάτων από τον κορονοϊό σε άλλες χώρες. Ούτε ότι επιτράπηκε στη «βαριά βιομηχανία» τού τουρισμού να λειτουργήσει σχεδόν χωρίς μέτρα, προς τέρψιν τών ελάχιστων τουριστών που θα έκαναν την επιλογή να ταξιδέψουν εν μέσω πανδημίας. Ούτε για τη μεγάλη πιθανότητα να κολλούσε έτσι κι αλλιώς ο εργαζόμενος τον ιό σε κάποιο από τα ελάχιστα και υπερπλήρη αστικά λεωφορεία της Θεσσαλονίκης…
Στην πραγματικότητα, όση ατομική ευθύνη και να επιδείξει ο καθένας μας, αν η συνολική αντιμετώπιση τής κρίσης από την πολιτεία είναι ανεύθυνη, τίποτα δεν μάς εγγυάται την υγεία τη δική μας και τών ανθρώπων μας.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αγνοήσουμε την κοινωνική μας υποχρέωση για προσοχή και για την προστασία τών γύρω μας. Σημαίνει όμως ότι οι ευθύνες για την «επιστροφή» του ιού έχουν ονοματεπώνυμα και θα πρέπει να τις αναζητήσουμε σύντομα...