Γέλια αλλά και οργή έχουν προκαλέσει στους ειδικούς οι πρωτοφανείς «καινοτομίες» τού Δημάρχου Αθηναίων με τη βλάστηση στο «Μεγάλο Περίπατο» της Αθήνας, η οποία κρίνεται ακατάλληλη και κακόγουστη από κάθε άποψη, ενώ ο σχεδιασμός χαρακτηρίζεται από εμφανή προχειρότητα. Οι ειδικοί μεταφέρουν την απογοήτευση και την αποδοκιμασία γεωτεχνικών, αρχιτεκτόνων τοπίου, κηποτεχνών για την εικόνα τού «Μεγάλου Περιπάτου».
Το γεγονός ότι τα δέντρα έχουν φυτευτεί σε ζαρντινιέρες και μάλιστα μεταλλικές αποτελεί κάτι πρωτοφανές, ενώ η κοινή λογική επιτάσσει τη φύτευση στο έδαφος, κάτι που προϋποθέτει όμως σχεδιασμό και στοιχειώδη υποδομή, όπως αυτόματο πότισμα στις ενδεδειγμένες ώρες και τα λοιπά.
Η επιλογή ποικιλιών όπως οι φοίνικες που δεν είναι ενδημικό είδος για την Αθήνα, αλλά εισαγόμενο και ακριβό, όπως και αρκετά κακόγουστο, έχει σχολιαστεί ιδιαίτερα αρνητικά, ενώ θεωρείται δεδομένο ότι τα περισσότερα δέντρα δεν θα επιζήσουν για πολύ στις ασφυκτικές συνθήκες που δημιουργούν οι μικρές και ιδιαίτερα θερμές μεταλλικές ζαρντινιέρες. Γενικότερα, η απορία που εκφράζεται είναι αν οι υπεύθυνοι του έργου - φιάσκο συμβουλεύτηκαν έστω για τα στοιχειώδη τους αρμόδιους υπαλλήλους του Τμήματος Πρασίνου τού Δήμου, καθώς και ο τελευταίος κηπουρός θα είχε προειδοποιήσει για το γεγονός ότι το έργο δοκιμάζει την κοινή λογική.
Η Πανελλήνια Ένωση Γεωτεχνικών και Επιχειρήσεων Πρασίνου έχει καταγγείλει την αδιαφανή διαδικασία που ακολουθήθηκε για την ανάθεση της προμήθειας 1 εκατ. ευρώ για τα φυτά, αλλά έχει επίσης σε ανύποπτο χρόνο κάνει εμπεριστατωμένες προτάσεις για την ανάδειξη του πρασίνου σε όλο το Λεκανοπέδιο. Όπως σχολιάζουν μάλιστα οι ειδικοί επιστήμονες, η αναβάθμιση του αστικού πρασίνου δεν είναι θέμα «βιτρίνας» και δεν περιορίζεται μόνο στο αισθητικό μέρος και την ποιότητα ζωής. Πρόκειται για μια σύγχρονη στρατηγική που πρέπει να λαμβάνει υπ' όψη το ζήτημα της αειφορίας και να εξυπηρετεί περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη.
Ένα δέντρο μέσα σε ζαρντινιέρα πάνω στη βαμμένη άσφαλτο, δεν μπορεί να αποτελεί θέμα σοβαρής συζήτησης. Στην περίπτωση του «Μεγάλου Περιπάτου» η προσέγγιση είναι απλώς καταστροφική και αντιεπιστημονική.