Production and directed by Kyriakos Mitsotakis, ND!
Όποιος θυμάται τα σχολικά του χρόνια, να αλληλοσυγκρούονται στο εφηβικό μυαλό του τάσεις και ροπές, ανεξάρτητα πώς εξελίχθηκαν στο μέλλον, καταλαβαίνει πως δεν θέλει και πολύ. Από μια κατάληψη λ.χ. τού σχολείου, να βρεθεί ο έφηβος στον δρόμο, μ' ένα ξύλο στο χέρι. Πώς θα το χρησιμοποιήσει, είναι πολλές φορές θέμα τύχης. Είτε σαν ατομικό ρόπαλο είτε σαν ιστό σε πανώ μιας συλλογικής διαδήλωσης.
Όταν όμως την «τύχη» του την προσανατολίζουν τα πάντα γύρω του προς μια κατεύθυνση, είναι παραπάνω από πιθανόν να πάρει τον δρόμο στην άκρη δεξιά:
Ο αρχιεπίσκοπος επισκέπτεται και «ευλογεί» το «μέτωπο», που άνοιξε στα καλά καθούμενα (ή υπολογισμένα) απέναντι σε δύστυχους ανθρώπους ο «αρχιστράτηγος» (ναι, το ακούσαμε κι αυτό!).
Ο πρόεδρος της «κόκκινης» (τί ειρωνεία!) ποδοσφαιρικής ομάδας, που τυγχάνει να είναι και «ειδησάρχης», στέλνει στο «μέτωπο» τόνους προμηθειών με ξένα κόλυβα, κάνοντάς μας παράλληλα «εθνική» πλύση εγκεφάλου.
Επαγγελματίες δίπλα μας «κινητοποιούνται να συνδράμουν όσους περιπολούν στο μέτωπο», ενώ τα τοπικά «μέσα" αλλάζουν «στάση». Καιρός ν' αλλάξουμε και εμείς την έως τώρα ευμενή ή έστω αδιάφορη συμπεριφορά μας απέναντι στους πρόσφυγες (που φιλοξενούμε στον τόπο μας ή να είμαστε έτοιμοι να μη δεχθούμε άλλους).
Αυτόκλητα ΤΕΑ ("Τάγματα Εθμοφυλακής Αμύνης") αναβιώνουν. «Περιπολούν» στα σύνορα και «συλλαμβάνουν" περιπλανώμενους ανθρώπους, δύστυχους ανθρώπους που χτυπούν την πόρτα μας.
Παιδιά καταλαμβάνουν το σχολείο τους ή απέχουν από τα μαθήματα κραυγάζοντας «Έλεος σε κανέναν
Αν, στην απευκταία περίπτωση, ανοίξει ένα πραγματικό μέτωπο με πραγματικά πυρά (χωρίς εισαγωγικά), όλοι όσοι τώρα μας τραβάνε σ' αυτόν τον δρόμο, θα σκορπιστούν από 'δώ κι από 'κεί! Τα παιδιά μας θα πολεμήσουν (εμείς τη γλιτώσαμε!) μόνα τους, με τους συντρόφους τους στο πεδίο της μάχης, όπως έκαναν και οι παππούδες τους, οι προπαππούδες τους και οι προπροπαππούδες τους.
Κάπως έτσι επωάζεται στο εφηβικό μυαλό το αυγό του φιδιού...