Και την μπουρζουαζία... Η νεότερη γενιά ή τον αγνοεί ή τον θεωρεί έναν κινηματογραφιστή που είχε σπουδαίες ιδέες, αλλά που πλέον το έργο του είναι ξεπερασμένο.
Ο ισπανός σκηνοθέτης Λουίς Μπουνιουέλ, που γεννήθηκε σαν σήμερα 22 Φεβρουαρίου 1900 στην Καλάντα της Αραγωνίας, είναι ο πατέρας του σουρεαλιστικού κινηματογράφου, αλλά δεν έχει μείνει στην ιστορία μόνο γι’ αυτό, ή γιατί ήταν ένας εμπνευσμένος δημιουργός, ένας από αυτούς που επηρέασαν όσο λίγοι τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Ήταν ένας αμφισβητίας, αιρετικός, αναρχικός, απέναντι σε κάθε εξουσία, εκκλησιαστική, πολιτική, οικονομική. Απεχθανόταν την υποκρισία της αστικής τάξης και της θρησκευτικής εξουσίας, θέματα που συναντάμε σχεδόν πάντοτε στις ταινίες του.
Ανήσυχο πνεύμα, γρήγορα επαναστάτησε σε όλα αυτά και εντάχθηκε στο σουρεαλιστικό κίνημα της εποχής. Στα φοιτητικά του χρόνια θα γνωριστεί με τον Φεντερίκο Λόρκα και τον Σαλβαντόρ Νταλί. Γρήγορα θα γυρίσει την πρώτη του υπερρεαλιστική ταινία (μικρού μήκους), τον περίφημο Ανδαλουσιανό σκύλο (1929), σε σενάριο που έγραψε με τον Νταλί. Θα ακολουθήσει η σοκαριστική για την εποχή της Χρυσή εποχή (1930), σκανδαλίζοντας τη συντηρητική κοινωνία και την αστική τάξη. Μια ταινία που πολεμήθηκε από τον Τύπο και την απαγόρευσε η αστυνομία για πενήντα χρόνια! Ένα από τα χαρακτηριστικά του Μπουνιουέλ ήταν το ανατρεπτικό χιούμορ του, το οποίο θα δημιουργήσει σχολή στην έβδομη τέχνη.
Η επικράτηση των φασιστών του Φράνκο μετά τον αιματηρό εμφύλιο έδιωξε τον Μπουνιουέλ από τη χώρα του. Έπειτα από μια άκαρπη περιπλάνηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα βρεθεί στο Μεξικό, όπου θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει ελεύθερος και να γυρίσει ορισμένες αριστουργηματικές ταινίες, μεταξύ των οποίων Ξεχασμένοι από την κοινωνία (1950), Εξολοθρευτής άγγελος(1962).
Ο Φράνκο, σε μια προσπάθεια να πείσει για τον «φιλελευθερισμό» τού καθεστώτος του, θα τον καλέσει να γυρίσει πίσω στη χώρα του. Ο ανυπότακτος σκηνοθέτης θα απαντήσει στην πρόσκληση με μια πρόκληση. Σκηνοθετεί τη Βιριδιάνα (1961), παρωδώντας τον Μυστικό Δείπνο! Το καθεστώς έκαψε σχεδόν όλες τις κόπιες, αλλά μία ξέφυγε και στάλθηκε στις Κάννες, για να κερδίσει το Χρυσό Φοίνικα.
Θα εγκαταλείψει εκ νέου την Ισπανία, για το Παρίσι, όπου διανύει την ωριμότερη περίοδο της σταδιοδρομίας του. Η Ζαν Μορώ, η Κατρίν Ντενέβ, ο Μισέλ Πικολί, η Στεφάν Ωντράν, ο Φερνάντο Ρέι και άλλοι αγαπημένοι του ηθοποιοί θα ζωντανέψουν Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας (1964), την Ωραία της ημέρας (1967), Το φάντασμα της ελευθερίας (1974), Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου (1977).
Με την Κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας (1972), ο Λουίς Μπουνιουέλ θα σατιρίσει καυστικά την αστική τάξη, την προσποιητή ευγένειά της, τους κενούς καλούς τρόπους της, τις κατακερματισμένες διαπροσωπικές σχέσεις των μελών της, αλλά και τα συγκαλυμμένα εγκλήματά της.