Τί φάρμακο πρέπει να λάβει η δημόσια υγεία ώστε οι καρκινοπαθείς να λαμβάνουν την αγωγή τους και να μη χάνουν τις χημειοθεραπείες τους; Τί φάρμακο πρέπει να χορηγηθεί ενδοφλεβίως και άπαξ, ώστε χιλιάδες συνάνθρωποί μας να μην βγάζουν κραυγές απόγνωσης επειδή έχουν χάσει δύο και τρεις χημειοθεραπείες εξαιτίας έλλειψης φαρμάκων στην Ελλάδα του 21ου αιώνα; Τί πρέπει να γίνει ώστε να κινητοποιηθεί το υπουργείο Υγείας;
Η Ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου έχει μιλήσει από τον Αύγουστο για το μεγάλο πρόβλημα με την έλλειψη φαρμάκων, οι καρκινοπαθείς μέσω Διαδικτύου φωνάζουν για τις ελλείψεις και το υπουργείο μοιάζει να περιμένει παρέμβαση του Πρωθυπουργού. Μα, είναι δυνατόν; Δεν έχει υπηρεσίες το υπουργείο να τρέξουν; Από τον Αύγουστο..
Και επειδή σε μεγάλη ιστοσελίδα διάβασα άρθρο για τον «καημένο» τον Κικίλια, που ταλαιπωρείται με τις φήμες και τις διαδόσεις για τον κοροναϊό που έχει εμφανιστεί στην Κίνα και που του ασκείται άδικη κριτική αφού ούτε υποψία του ιού δεν έχει φθάσει στην Ευρώπη, πόσω μάλλο στη χώρα μας, αλήθεια, ερωτώ: για το γεγονός ότι επί έναν μήνα καρκινοπαθείς δεν έχουν λάβει τα ζωτικά για αυτούς φάρμακα, ο κ. Κικίλιας είναι άμοιρος ευθυνών; Και επίσης, αν είσαι δημοσιογράφος στην Ελλάδα και γράφεις για την υγεία, θα ασχοληθείς με τον κοροναϊό σε σχέση με τον Κικίλια και όχι με τους καρκινοπαθείς που ζουν την απόλυτη απελπισία σε σχέση με τον Κικίλια;
Δεν είναι κανονικότητα να χρειάζεται παρέμβαση του Πρωθυπουργού για να κινηθεί ένας μηχανισμός σε ένα υπουργείο. Κι αν παρέμβει ο κ. Μητσοτάκης, αν το κάνει, πρέπει να καταλογίσει ευθύνες εκεί όπου υπάρχουν και όχι να χαϊδέψει αφτιά.
Η κυβέρνηση όχι μόνο πλασάρει την κανονικότητα στον κοσμάκη, αλλά δίνει και ένα placebo κανονικότητας στη διοίκηση του κράτους, ελπίζοντας ότι οι πολυετείς παθογένειες θα θεραπευτούν με γλυκαντικό αντί φαρμάκου. Η αρρώστια, όμως, είναι πραγματική και τα αποτελέσματά της μοιραία για τους συνανθρώπους μας.