Πριν από έξι μήνες, στις 10 Ιουλίου, στις 11.00΄ το πρωί, συνεδρίασε το πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, μετά τις αποφράδες εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.
Οι υπουργοί παρέλαβαν τους μπλε (τί άλλο;) φακέλους τους και κατευθύνθηκαν στα υπουργεία τους. Έως το βράδυ είχαν ασφαλώς ενημερωθεί για τα αντικείμενά τους και προφανώς την άλλη μέρα το πρωί 11 Ιουλίου, ακριβώς πριν από έξι μήνες, έπιασαν αμέσως δουλειά.
«Δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο», ούτε «πρώτες εκατό ημέρες (χάριτος)», είχε πει ο πρωθυπουργός τους (αλλά ο ίδιος κατανάλωσε σαράντα στις διακοπές του!). Εν πάση περιπτώσει, εμείς τους δώσαμε εκατόν ογδόντα ημέρες. Το μέχρι τώρα αποτέλεσμα, που προδικάζει και το «σε βάθος τετραετίας»!
Θέσεις εργασίας χάνονται, η μερική απασχόληση διευρύνεται, τα εργασιακά δικαιώματα περιστέλλονται, η βιομηχανική παραγωγή πέφτει, οι επενδύσεις παραμένουν στο κεφάλι του Άδωνι. Οι μισθοί καθηλώνονται, κοινωνικές παροχές καταργούνται ή περικόπτονται, ο τζίρος στην αγορά (που τους ενδιαφέρει!) μειώνεται, οι φορολογικές «ελαφρύνσεις» βαρύνονται.
Το «επιτελικό» κράτος επικυρώνει το «κομματικό», η οικογενειοκρατία αγιοποιείται, κοινωνικές κατακτήσεις συρρικνώνονται, το προσφυγικό απλώς μετονομάζεται σε «μεταναστευτικό», η αστυνομοκρατία καθιερώνεται, η φαιδρότητα της εξουσίας κυριαρχεί. Στην εξωτερική πολιτική, αν δεν βυθίστηκαν στις Πρέσπες, πνίγηκαν στα αβαθή του Λευκού Οίκου. Τα ΜΜΕ τους πασχίζουν να μας πείσουν περί των αντιθέτων...
Τυχαίο. Σαν σήμερα το 1989 ο εθνάρχης «τους» είχε εκστομίσει την περίφημη φράση, που ατυχώς δεν αφορά μόνο αυτούς. «Η χώρα έχει μεταβληθεί σε απέραντο φρενοκομείο»...