Tη μέρα της γιορτής για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μετά τη χούντα, στο Προεδρικό Μέγαρο παρευρέθησαν η Δόμνα με τους «ψυχικά νοσούντες», μες την τρελή χαρά και τη χρυσή πιέτα, αλλά και ο Διονύσης Σαββόπουλος που τυχαία μάλλον κατέβαινε τα σκαλιά δίπλα της. Αυτός μάλλον ξέχασε τη «Συννεφούλα» και κόλλησε στο «κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων», στίχοι από το άσμα του ιδίου «Κωλοέλληνες».
Χάρμα οφθαλμών ήτανε όλοι μαζί. Άδωνις, Βορίδης, Κυριάκος, Δόμνα, Σαββόπουλος... Όλοι να γιορτάσουν την πτώση της χούντας (Σ.ΤΡ. της τοτινής ή της «χούντας» που μόλις έπεσε;). Και να φανταστείς ότι τον Σαββόπουλο τον είχαν πιάσει το καλοκαίρι του '67. Δεν βασανίστηκε όπως κάτι άλλοι «ψυχικά άρρωστοι» που σιγοτραγουδούσαν τη «Συννεφούλα» του στα κελιά τους... Τώρα ολόκληρο κύκλο έκανε γύρω από τον Βούτση για να αποφύγει να του μιλήσει...