Η στιγμή ήτο κρίσιμος, διότι η εκδήλωσις ήτο αυτόχρημα επαναστατική και εξεδηλούτο εις χώρον ελευθερίας πνευματικής και κατέκλυζε τας ψυχάς αμετανοήτων ιδεολόγων όλων των εποχών, των νέων!
Κανένας ίσως απ' όσους βρέθηκαν τότε εκεί, απ' όσους ύστερα αποπειράθηκαν να περιγράψουν ιστορικώς ή λογοτεχνικώς το γεγονός δεν προσέγγισε την αντικειμενικότητα, τις κοινωνιοψυχολογικές παρατηρήσεις, το ύφος της περιγραφής του νεαρού τότε Εισαγγελέως Δημητρίου Τσεβά στο ιστορικό πόρισμά του. Τόσο που όταν το διαβάζεις αγνοείς ότι είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα, η «επάρατος» γλώσσα ρέει όπως στα κείμενα του Παπαδιαμάντη και γίνεται δική σου:
Οδηγούμεθα ήδη ραγδαίως εις την λύσιν του δράματος. Περί το μεσονύκτιον της Παρασκευής, 16.11.1973,
αι μεν αστυνομικαί δυνάμεις έχουν αποκλείσει το οικοδομικόν τετράγωνον του Πολυτεχνείου διά της τοποθετήσεως ανδρών εις επίκαιρα σημεία προσβάσεων, ο δε στρατός ευρίσκεται ήδη εν κινήσει εγγύς
του Πολυτεχνείου. Περί την 01.30΄ ώραν του Σαββάτου, 17.11.1973, τα εκ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κατερχόμενα άρματα εστάθμευσαν εις την πλατείαν Αιγύπτου, ενώ όγκος διαδηλωτών ευρίσκετο εις το ύψος των προ του ΟΤΕ κτισμάτων και καθ' όλον το πλάτος της Λεωφόρου Πατησίων.
Την 01.45΄ ώραν τα άρματα ενούνται εις τον προ του Πολυτεχνείου χώρον και μονάδες καταδρομών τοποθετούνται καταλλήλως. Οι ισχυροί προβολείς των αρμάτων καταυγάζουν ολόκληρον την περιοχήν του Πολυτεχνείου και οι εντός αυτού εγκλεισμένοι αναρτώνται επί των κιγκλιδωμάτων και χειροκροτούν τους στρατιώτας ρίπτοντες συνθήματα, όπως «Αδέλφια μας φαντάροι, είμαστε άοπλοι, μη μας χτυπάτε...».
Και άρχονται οι αγωνιώδεις διαπραγματεύσεις. Εκπρόσωποι των σπουδαστών, μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής αυτών, προσέρχονται περί ώραν 02.30΄ εις την κεντρικήν πύλην. Δηλούν ότι αποδέχονται την άμεσον και ειρηνικήν εκκένωσιν, υπό την εγγύησιν όμως και παρουσία εκπροσώπων της Εκκλησίας, της Δικαιοσύνης, των Καθηγητών των, του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και του Τύπου. Προσπαθούν να αποφύγουν την μετά βεβαιότητας αναμενομένην κακοποίησιν. Οι όροι των όμως απορρίπτονται
και ακολουθεί ημίωρον εκνευρισμού, απειλών, αγωνίας, φόβου και απογοητεύσεων.
Την 02.43΄ ώραν τάσσεται μικρά προθεσμία εις τους σπουδαστάς, διά να εξέλθουν. Μερικοί εκ των εγκλείστων ήρχισαν να απασφαλίζουν την είσοδον και τελικώς το επέτυχον. Εδυσχεραίνετο όμως η έξοδος, διότι όπισθεν της πύλης είχε τοποθετηθή και ευρίσκετο αυτοκίνητον Μερσεντές. Και ενώ η μεν πρόθεσις των εγκλείστων προς έξοδον είχε καταστή εμφανής, προσπάθεια δε κατεβάλλετο διά την απομάκρυνσιν του φράσσοντος την πύλην αυτοκινήτου, ανυπόμονος Ίλαρχος, αυτόθι ιστάμενος, απώλεσε την ψυχραιμίαν του και εν οργή ανεφώνησε «Τσογλάνια ρεζιλεύετε το στράτευμα...» και αμέσως έδωσε την διαταγήν της εισόδου.
Το άρμα εκινήθη μετά δυνάμεως, συνεκλόνισε την πύλην, κατέστρεψε τους μαρμαρίνους κίονας της εισόδου, συνέτριψε και κατέρριψε την εξώθυρα και ακολούθως κυριολεκτικώς ισοπέδωσε το προεκτεθέν αυτοκίνητον, εισελθόν εις βάθος δέκα (10) περίπου μέτρων εντός του προαυλίου του Πολυτεχνείου. Δημοσιογράφος επί
ενός των κιόνων ευρισκόμενος κατεκρημνίσθη μετ' αυτού εις το έδαφος τραυματισθείς ελαφρώς, νεαρός σπουδαστής επί των κιγλιδωμάτων της πύλης ιστάμενος εκτινάσσεται άγνωστον πού, ενώ σιδηρούν αντικείμενον συνθλίβει τους πόδας νεαράς σπουδαστρίας.
Ομάς Αξιωματικών και άνδρες της δυνάμεως καταδρομών ακολουθούντες το άρμα εισέρχονται εις το Πολυτεχνείον πυροβολούντες. Έντρομοι και εμβρόντητοι οι οπουδασταί κυριεύονται από την ενώπιον του εσχάτου κινδύνου φοβεράν αγωνίαν. Και άρχεται ακολούθως η έξοδος...