Δεν είμαστε αριστεροί αν δεν αναγνωρίζουμε τα πεπραγμένα μας.
Και εν προκειμένω, τη «γεωπολιτική» αφέλειά μας. Δεν εννοούμε τη συνήθη «αριστερή αυτοκριτική». Η ελληνική αριστερά, κομμουνιστική, ριζοσπαστική και ό,τι άλλο, ιστορικά την έχει εξαντλήσει. Μιλάμε για ευθεία και δημόσια παραδοχή.
Αν δεν έχουμε το θάρρος να το κάνουμε, τουλάχιστον ας έχουμε τη γενναία υπομονή να ακούμε όταν μας το υπενθυμίζουν [ΤΡ.]:
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συναγωνίζονται για το ποια από τις δύο έκανε τα περισσότερα προκειμένου να έρθουν πιο κοντά η Ελλάδα με τις ΗΠΑ... Εμείς φέραμε τον Πομπέο στην Ελλάδα και υπογράψαμε τη νέα συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, καμαρώνει η Δεξιά. Εμείς είχαμε καταστρώσει το σχέδιο, οργανώσαμε τα πάντα, βάλαμε τα θεμέλια γι’ αυτή την ιστορική συμφωνία. Ο δικός μας αρχηγός έγινε δεκτός στον Λευκό Οίκο, ενώ ο δικός σας δεν κατάφερε να δει τον πλανητάρχη ούτε για ένα δεκάλεπτο στο περιθώριο της συνέλευσης του ΟΗΕ, αντιτείνει το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ρε παιδιά, της ριζοσπαστικής Αριστεράς, πού είναι εκείνα τα αντιαμερικανικά και τα αντιιμπεριαλιστικά που λέγατε στα νιάτα σας, τα συνθήματα που φωνάζατε στις πορείες για τους φονιάδες των λαών;
Άβολη η θέση τους, καθώς η παράταξή τους προσγειώνεται ανώμαλα στο έδαφος του ρεαλισμού...