Ἐτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθήναι ἀπό οργής λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων... Προς το παρόν από την «επιδρομή αλλοφύλων» έχουμε γλιτώσει (οι Έλληνες, εκτός από τους Ελληναράδες φυσικά... ).
Το κύριο άρθρο τής Efsyn.gr σήμερα επικεντρώνει στον λιμό, που απειλεί τον «γενναίο νέο κόσμο» (ο πίνακας τού Πήτερ Μπρύγκελ, Ο θρίαμβος τού Θανάτου...).
Το να χρησιμοποιείς τή λέξη πείνα σήμερα στην Ευρώπη ίσως να θεωρείται υπερβολή και γραφικότητα. Η πείνα είναι «ντεμοντέ», τουλάχιστον με τον τρόπο που απεικονίζεται, όταν μιλάμε για τις φτωχότερες χώρες. Αποστεωμένα σώματα, μάτια χαμένα στις κόγχες τους, παιδιά με πρησμένες από υποσιτισμό κοιλιές...
Πράγματι, αυτού τού είδους τη μέχρι θανάτου πείνα η Ευρώπη την έζησε τελευταία φορά κατά τη διάρκεια τού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με εκατομμύρια νεκρούς από απόλυτη ασιτία. Από τότε, παρά τις διακηρύξεις τής διεθνούς κοινότητας, αυτή ακριβώς η πείνα που «χάθηκε» από τον αναπτυγμένο κόσμο, όχι μόνο δεν εξαλείφθηκε, αλλά επιδεινώθηκε στις φτωχότερες χώρες τού αναπτυσσόμενου κόσμου.
Περιστατικά ακραίας επισιτιστικής κρίσης προκύπτουν ακατάπαυστα κατά τις δεκαετίες τής μεταπολεμικής «ειρήνης», λόγω πολεμικών συρράξεων, εμφυλίων συγκρούσεων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αποικιοκρατικών συμπεριφορών, φυσικών και περιβαλλοντικών καταστροφών, φαινομένων κλιματικής κρίσης, αλλά και κερδοσκοπίας στις διεθνείς τιμές εμπορευμάτων, που αποτελούν τή βάση τής διατροφής τών πληθυσμών Αφρικής και Ασίας.
Στη διάρκεια τής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την προηγούμενη δεκαετία, αποκαλύφθηκε η εγκληματική συνενοχή τού παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, όχι μόνο με τις χρεοκοπίες επιχειρήσεων, νοικοκυριών και χωρών, αλλά και με το παιχνίδι τών τιμών στα τρόφιμα και σε όλα τα εμπορεύματα από τα οποία εξαρτάται η επιβίωση τών ανθρώπων. Η επισιτιστική κρίση που προκλήθηκε από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις προκάλεσε εκτεταμένα περιστατικά μαζικής πείνας.
Είμαστε στα πρόθυρα επανάληψης τού φαινομένου. Η πανδημία διεύρυνε τις ζώνες τής φτώχειας και έδωσε ευκαιρίες κερδοσκοπικών επιθέσεων τού «έξυπνου» χρήματος, μαζί με τις αναπόφευκτες ανατιμήσεις που προκαλεί τό έμφραγμα στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα.
Οι επιπτώσεις όμως δεν θα περιοριστούν στους φτωχούς τού Τρίτου Κόσμου. Θα επεκταθούν και σ' αυτούς τού Πρώτου, καθώς τα ευάλωτα στρώματα τών κοινωνιών Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής, που δεν έχουν συνέλθει από τη λιτότητα τής προηγούμενης δεκαετίας, θα αναγκαστούν, υπό τήν πίεση τής ακρίβειας, να υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο το ήδη προβληματικό διατροφικό μοντέλο τους. Και σ' αυτό συνίσταται η νέα πείνα τού γενναίου νέου κόσμου, τής ψηφιακής εποχής, της νέας ένδειας, που αφορά πολύ περισσότερο τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, με το 30% του πληθυσμού στο κατώφλι τής φτώχειας...